Sojuz 18

W tym artykule zamierzamy dokładnie zbadać temat Sojuz 18, który wywołał duże zainteresowanie i wpływ w różnych obszarach społeczeństwa. Od początków po najnowsze trendy – zagłębimy się w ten fascynujący temat, aby przedstawić pełny i aktualny obraz jego znaczenia i aktualności dzisiaj. Poprzez szczegółową i rygorystyczną analizę zbadamy różne perspektywy i opinie ekspertów w tej dziedzinie, a także implikacje i konsekwencje, jakie Sojuz 18 może mieć na nasze codzienne życie. Bez wątpienia ten artykuł będzie bardzo interesujący dla wszystkich zainteresowanych pogłębieniem swojej wiedzy o Sojuz 18 i zrozumieniem jego wpływu na dzisiejsze społeczeństwo.

Sojuz 18
Dane misji
Indeks COSPAR

1975-44A

Zaangażowani

 ZSRR

Pojazd
Statek kosmiczny

Sojuz 7K-T

Masa pojazdu

6825 kg

Rakieta nośna

Sojuz

Załoga
Załoga

Piotr Klimuk (2)
Witalij Siewastjanow (2)

Start
Miejsce startu

Bajkonur, Kazachstan

Początek misji

24 maja 1975 (14:58:10 UTC)

Orbita okołoziemska
Apogeum

230 km

Perygeum

186 km

Okres orbitalny

88,6 min

Inklinacja orbity

51,7°

Lądowanie
Miejsce lądowania

51°N 68°E/51,000000 68,000000

Lądowanie

26 lipca 1975 (14:18:18 UTC)

Czas trwania misji

62 d, 23 h, 20 min, 08 s

Liczba okrążeń Ziemi

993

Program Sojuz

Sojuz 18 (kod wywoławczy Кавказ - Kaukaz) wyniósł kosmonautów Piotra Klimuka i Witalija Siewastjanowa na pokład stacji kosmicznej Salut 4, na pokładzie której pozostali przez prawie 63 dni.

Załoga

Podstawowa

  • Piotr Klimuk (2)
  • Witalij Siewastjanow (2)

Rezerwowa

Przebieg misji

W dniu 26 maja 1975 roku Sojuz przycumował do bazy Salut 4. Celem misji było prawdopodobnie badanie skutków długoterminowego pobytu w kosmosie. Załoga wykonała serię eksperymentów biomedycznych i wyhodowała na orbicie rośliny. Ważnym tematem badań były obserwacje promieniowania rentgenowskiego ciał niebieskich za pomocą specjalnego teleskopu rentgenowskiego (promieniowanie to nie dociera do powierzchni Ziemi). Kosmonauci dokonali także obserwacji Słońca i Ziemi. W czasie pobytu na stacji 12 czerwca obserwowali tak zwane srebrzyste obłoki.

Załoga znajdowała się na pokładzie stacji Salut 4 w czasie trwania misji Apollo-Sojuz, dzięki czemu mogła się kontaktować z astronautami amerykańskimi i rosyjskimi. Równoczesność tych misji pozwoliła na wyrównanie rekordu największej liczby osób jednocześnie znajdujących się na orbicie (siedmiu), który został ustanowiony w roku 1969 w czasie trwania misji Sojuz 6, Sojuz 7 i Sojuz 8

Nazwa Sojuz 18 odnosi się także do wcześniejszej, nieudanej misji, nazywanej też Sojuz 18-1 lub Sojuz 18a.

Przypisy

  1. Piotr Klimuk: Szturm na nieważkość. Warszawa: Wydawnictwo „Nasza Księgarnia”, 1983, s. 206-207. ISBN 83-05-11222-5.

Zobacz też

Linki zewnętrzne