W tym artykule szczegółowo zbadamy Sanktuarium i jego wpływ na nasze społeczeństwo. Sanktuarium to temat, który w ostatnich latach cieszy się dużym zainteresowaniem, wywołując intensywne debaty i refleksje w różnych obszarach. W całej historii Sanktuarium był decydującym czynnikiem w życiu ludzi, wpływając na sposób, w jaki myślą, działają i odnoszą się do otoczenia. W tym sensie kluczowe jest zrozumienie znaczenia Sanktuarium dzisiaj, a także konsekwencji, jakie ma on na nasze codzienne życie. W tym artykule staramy się rzucić światło na ten temat i przeanalizować jego różne aspekty, aby przyczynić się do lepszego zrozumienia i podejścia do Sanktuarium w obecnym kontekście.
Sanktuarium (od łac. sanctuarium z sanctus „święty”) – miejsce uznawane za święte, często identyfikowane ze świątynią, budowlą wzniesioną na miejscu uznawanym za święte.
Występuje w wielu religiach. Za jedno z najstarszych sanktuariów w Europie uznawana jest monumentalna budowla w Stonehenge. U dawnych Słowian na sanktuaria obierane były zazwyczaj miejsca szczególne pod względem geograficznym i przyrodniczym, wyróżniające się z najbliższego otoczenia – szczyty gór i większych wzniesień, zakola rzek, wyspy i półwyspy. Takie święte miejsca zwane były kapiszczami lub trzebiszczami. W trakcie chrystianizacji powszechne było ich niszczenie lub budowanie na ich miejscu świątyń chrześcijańskich.
W Kościele katolickim sanktuarium stanowi przestrzeń uznaną za miejsce święte, w której w sposób szczególny Bóg udziela swojej łaski. Zazwyczaj sanktuarium to kościół lub jego część. W Kościele katolickim istnieją sanktuaria:
Erygowane sanktuarium katolickie musi posiadać własnego rektora lub innego przełożonego, którego zadaniem jest troska o pielgrzymów, zapewnienie im swobodnego dostępu do form kultu w formie liturgicznej (sakramentów), jak też do praktykowania pobożności ludowej. Do przełożonego sanktuarium należy również gromadzenie i strzeżenie dokumentacji sanktuarium oraz wotów.
Kodeks Prawa Kanonicznego dzieli sanktuaria erygowane ze względu na władzę, która je ustanowiła:
Erygujący sanktuarium ustanawia dla niego przełożonego oraz wyznacza mu zadania, określa prawo własności i majątek oraz określa przywileje dla sanktuarium lub dla jego pielgrzymów.
Współczesna katolicka teologia moralna stosuje powszechnie definicję sumienia określoną przez Sobór watykański II, w której ma zastosowanie metaforyczne odwołanie do sanktuarium: