W dzisiejszym artykule zajmiemy się Rudolf Marcinowski, bardzo istotnym tematem, który w ostatnim czasie przykuł uwagę wielu osób. Dzięki szczegółowemu i wyczerpującemu podejściu zagłębimy się w najważniejsze i kontrowersyjne aspekty związane z Rudolf Marcinowski, aby zaoferować pełny i obiektywny pogląd na ten temat. Poprzez badania i dogłębną analizę zbadamy implikacje i reperkusje, jakie Rudolf Marcinowski ma w różnych obszarach społeczeństwa, a także możliwe rozwiązania lub podejścia do skutecznego rozwiązania tego problemu. Nie przegap tej okazji, aby pogłębić swoją wiedzę na temat Rudolf Marcinowski i zyskać szerszą i bardziej świadomą perspektywę na tę niezwykle istotną kwestię.
kapitan obserwator | |
Data i miejsce urodzenia |
12 kwietnia 1902 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
10 sierpnia 1938 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1920–1938 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki |
11 pułk artylerii polowe |
Stanowiska |
oficer oświatowy, dowódca plutonu (w 1 bbalon), |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Rudolf Stanisław Marcinowski (ur. 12 kwietnia 1902 w Kołomyi, zm. 10 sierpnia 1938 pod Bibicami) – oficer Wojska Polskiego II RP, kapitan obserwator, zginął w wypadku lotniczym.
Po zdaniu matury w seminarium nauczycielskim wstąpił w czerwcu 1920 roku ochotniczo do Wojska Polskiego. Walczył w 11 Karpackim pułku artylerii polowe. Po demobilizacji, we wrześniu 1923 roku wstąpił do Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie, którą ukończył z 3. lokatą i stopniem podporucznika. Został przydzielony do 36 pułku piechoty Legii Akademickiej, ale w 1927 roku zwrócił się o skierowanie do szkoły balonowej, którą ukończył w 1928 roku i został przydzielony do 1 batalionu balonowego, w którym służył na stanowisku oficera oświatowego, a następnie dowódcy plutonu.
We wrześniu 1936 roku został skierowany do Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa w Dęblinie na kurs aplikacyjny w grupie obserwatorów dla oficerów lotnictwa. W sierpniu 1937 roku, po ukończeniu tego kursu (z wyróżnieniem), dostał przydział do 2 pułku lotniczego stacjonującego w Krakowie. Objął tam stanowisko młodszego oficera w 21 eskadrze liniowej.
Zginął w wypadku w czasie lotu ćwiczebnego w trudnych warunkach atmosferycznych, pilotując samolot PZL-23B „Karaś”.
Był synem Antoniego i Marii. Ożenił się 29 marca 1938 roku z Marią Czesławą Mrówką. Maria urodziła ich córkę, Małgorzatę, późniejszą Marcinowską-Lawerę (ur. w 1939 roku).