Dzisiaj porozmawiamy o Romuald Jarmułowicz, temacie, który zyskał na znaczeniu w ostatnich latach ze względu na jego wpływ na społeczeństwo. Romuald Jarmułowicz przykuł uwagę ekspertów i fanów, wywołując wielką debatę na temat jego implikacji i konsekwencji. W miarę postępu w epoce cyfrowej Romuald Jarmułowicz stał się powracającym tematem w różnych obszarach, od technologii po nauki społeczne. W tym artykule zbadamy różne aspekty Romuald Jarmułowicz, analizując jego różne perspektywy i wpływ na nasze codzienne życie.
Data i miejsce urodzenia |
4 sierpnia 1877 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1944 |
Senator I kadencji (II RP) | |
Okres | |
Przynależność polityczna | |
Prezydent Częstochowy | |
Okres |
od 16 października 1927 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik |
Paweł Gettel (p.o.) |
Następca |
Aleksander Bratkowski (p.o.) |
Odznaczenia | |
Romuald Jarmułowicz, ps. Smyk (ur. 4 sierpnia 1877 w Bujnach w pow. piotrkowskim, zm. 1944 w Warszawie) – polski działacz związkowy i samorządowy, prezydent Częstochowy, senator I kadencji w II RP.
Był synem małorolnego chłopa Władysława i Franciszki z Bińczyków. Po ukończeniu w 1898 r. Szkoły Felczerów Cywilnych w Warszawie, a następnie kursu w Sankt Petersburgu uzyskał przygotowanie do zawodu felczera i w tym charakterze pracował na Kolei Nadwiślańskiej, a następnie w częstochowskiej hucie „Raków” oraz szpitalu Panny Marii. W 1898 r. wstąpił do PPS. W szpitalu w Częstochowie udzielał pomocy medycznej członkom Organizacji Bojowej PPS. Od 1914 r. należał także do Polskiej Organizacji Wojskowej. W maju 1917 r. został wybrany na radnego miejskiego Częstochowy; w lutym 1918 r. z ramienia PPS organizował protest przeciwko traktatowi brzeskiemu, za co trafił do więzienia niemieckiego. Pierwotny wyrok śmierci zamieniono mu na 10 lat twierdzy, odbywanie kary w Magdeburgu przerwał wybuch rewolucji w Niemczech.
Powrócił do Częstochowy w listopadzie 1918 r. i podjął pracę felczera w szpitalu Najświętszej Marii Panny; wkrótce został powołany w skład Komitetu Wykonawczego Rady Delegatów Robotniczych. Pełnił funkcję nadburmistrza miasta, wchodził też w skład lokalnych władz PPS oraz był wiceprzewodniczącym zarządu Stowarzyszenia Spółdzielców „Jedność” i prezesem Rady Powiatowej Kasy Chorych. W wyborach parlamentarnych w 1922 r. kandydował w województwie kieleckim do Senatu z listy nr 2 (PPS), ale nie uzyskał mandatu i został zastępcą senatora. Po śmierci Leona Misiołka w grudniu 1926 r. wszedł na jego miejsce do Senatu i złożył ślubowanie 16 lutego następnego roku.
Od listopada 1927 r. był do przejścia na emeryturę w 1931 r. prezydentem Częstochowy. W 1927 r. brał udział w Międzynarodowym Kongresie Spółdzielczym w Sztokholmie, rok później był delegatem na XXI Kongres PPS w Sosnowcu. Od lutego 1931 r. należał do PPS – dawnej Frakcji Rewolucyjnej, później wchodził w skład lokalnego kierownictwa BBWR. Był również przewodniczącym częstochowskiego oddziału Związku Związków Zawodowych.
Z małżeństwa z Franciszką z Gostomskich miał synów: Radosława Mariana (1906–1944) i Wacława (ur. 1907).
W okresie okupacji niemieckiej mieszkał w Warszawie. Zginął podczas powstania warszawskiego.