Ralf Sievers

Obecnie Ralf Sievers to temat, który zyskał duże znaczenie w obszarze _var2. Od samego początku Ralf Sievers przyciąga uwagę ekspertów i ogółu społeczeństwa, wywołując szeroką debatę na temat jego konsekwencji. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty Ralf Sievers, analizując jego wpływ na _var3 i jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Dodatkowo przeanalizujemy możliwe rozwiązania i alternatywy, aby sprostać wyzwaniom stawianym przez Ralf Sievers. Poprzez kompleksowe podejście będziemy starali się zrozumieć złożoność tego zagadnienia i jego wpływ na różne obszary.

Ralf Sievers
Data i miejsce urodzenia

30 października 1961
Lüneburg

Wzrost

175 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
SV Eddelstorf
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
0000–1982 Lüneburger SK
1982–1990 Eintracht Frankfurt 205 (9)
1990–1993 FC St. Pauli 71 (2)
1993–2001 Lüneburger SK
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
 RFN U-21
 RFN olimpijska
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Ralf Sievers (ur. 30 października 1961 w Lüneburgu) – niemiecki piłkarz występujący na pozycji pomocnika. Brat innego piłkarza, Jörga Sieversa.

Kariera piłkarska

Sievers karierę rozpoczynał jako junior w SV Eddelstorf. Następnie grał w zespole Lüneburger SK. W 1982 roku trafił do pierwszoligowego Eintrachtu Frankfurt. W Bundeslidze zadebiutował 20 listopada 1982 roku w przegranym 0:2 pojedynku z FC Schalke 04. 10 września 1983 roku w przegranym 1:2 meczu z Kickers Offenbach strzelił pierwszego gola w Bundeslidze. W 1988 roku zdobył z zespołem Puchar RFN, a w 1990 roku zajął z nim 3. miejsce w Bundeslidze.

W 1990 roku Sievers odszedł do innego pierwszoligowego zespołu, FC St. Pauli. Zadebiutował tam 1 września 1990 roku w zremisowanym 0:0 spotkaniu z VfL Bochum. W 1991 roku spadł z zespołem do 2. Bundesligi. W 1993 roku wrócił do Lüneburger SK, gdzie w 2001 roku zakończył karierę.

Kariera reprezentacyjna

W 1988 roku Sievers został powołany do kadry na Letnie Igrzyska Olimpijskie, podczas których wraz z drużyną zajął 3. miejsce i wywalczył brązowy medal. Siedem lat wcześniej, w 1981 roku wraz z kadrą młodzieżową wygrał Młodzieżowe Mistrzostwa Świata.

Bibliografia