Przemysław Gintrowski
W tym artykule zbadamy wpływ Przemysław Gintrowski na współczesne społeczeństwo. Przemysław Gintrowski był przedmiotem licznych badań i dyskusji, generując sprzeczne opinie i pełne pasji debaty. Od samego początku Przemysław Gintrowski przyciąga uwagę badaczy, naukowców i profesjonalistów z różnych dziedzin, stając się tematem powszechnego zainteresowania. Aby w pełni zrozumieć jego wpływ, zbadamy jego pochodzenie, ewolucję i konsekwencje dla różnych aspektów codziennego życia. Podobnie przeanalizujemy postrzeganie i postawy społeczeństwa wobec Przemysław Gintrowski, a także jego wpływ w sferze kulturalnej, gospodarczej i politycznej. Poprzez tę wyczerpującą analizę chcemy rzucić światło na temat, który nadal jest przedmiotem analiz i refleksji.
 Koncert artysty w Cytadeli Warszawskiej, 16 maja 2009 | |
| Data i miejsce urodzenia |
21 grudnia 1951 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 października 2012 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
kompozytor, pieśniarz, inżynier, nauczyciel, kompozytor muzyki filmowej |
| Alma Mater | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
  
| |
| Strona internetowa | |
.jpg)
Przemysław Adam Gintrowski (ur. 21 grudnia 1951 w Stargardzie Szczecińskim, zm. 20 października 2012 w Warszawie) – polski kompozytor, pieśniarz, kompozytor muzyki filmowej, inżynier i nauczyciel.
Życiorys
Edukacja
Absolwent VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1969), w którym należał do 1 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. Romualda Traugutta „Czarna Jedynka” i działał w szkolnym zespole muzycznym „Między niebem a ziemią” (m.in. ze Stanisławem Krupowiczem). Ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej z tytułem inżyniera (1973).
Kariera artystyczna
Debiutował w 1976 na przeglądzie w warszawskiej Riwierze piosenką Epitafium dla Sergiusza Jesienina. Niedługo później, w 1979, wspólnie z Jackiem Kaczmarskim i Zbigniewem Łapińskim stworzyli trio i przygotowali program poetycki Mury. Tytułowa piosenka programu, Mury, oparta na utworze katalońskiego barda Lluisa Llacha L’Estaca – stała się nieformalnym hymnem „Solidarności” i symbolem walki z reżimem. Kolejne programy, jakie stworzyli w tym składzie to Raj i Muzeum. Na XIX Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu otrzymał wraz z Jackiem Kaczmarskim II nagrodę za piosenkę Epitafium dla Włodzimierza Wysockiego autorstwa Kaczmarskiego.
W grudniu 1981, podczas trasy koncertowej we Francji, Gintrowski i Łapiński zdecydowali się wrócić na krótki czas do Polski w celu uporządkowania spraw zawodowych. Kaczmarski pozostał we Francji. Po tym, jak 8 grudnia 1981 roku Gintrowskiemu odmówiono wydania paszportu, trio rozpadło się.
Gintrowski pracował jako kompozytor muzyki filmowej – przez następne dziesięć lat stworzył muzykę do ponad dwudziestu filmów fabularnych i seriali (m.in. do serialu Zmiennicy). Koncertował poza oficjalnymi scenami (m.in. w pomieszczeniach warszawskiego Muzeum Archidiecezji), a wykonania studyjne jego piosenek nagrywane nieoficjalnie (w trakcie realizacji nagrań muzyki do filmu Matka Królów nielegalnie nagrał w studio państwowej telewizji płytę Pamiątki, a później w podobny sposób utrwalony został program Raport z oblężonego miasta w studio warszawskiej Akademii Muzycznej), wydawane były w drugim obiegu. Życie codzienne Gintrowskiego było całkowicie podporządkowane działalności podziemnej. Przykładem dyspozycyjności była gotowość do prowadzenia koncertów organizowanych ze względów bezpieczeństwa jedynie z kilkugodzinnym wyprzedzeniem.
Piosenki Gintrowskiego opierały się najczęściej na tekstach Jacka Kaczmarskiego, Zbigniewa Herberta, Tomasza Jastruna, Krzysztofa Marii Sieniawskiego, Jerzego Czecha, Tadeusza Nowaka i Marka Tercza.
W latach 80. nawiązał współpracę z Krystyną Jandą, przygotowując autorski spektakl Kamienie, opowiadający nieznane lub inaczej odczytane losy znanych historycznych postaci. Spektakl w planowanej formie nigdy nie został wystawiony, jednak Janda zdobyła nagrodę na Festiwalu w Opolu za wykonanie jednej z jego piosenek. Po 1989 roku podjął ponowną próbę realizacji spektaklu, tym razem z Joanną Trzepiecińską – ostatecznie Kamienie w okrojonej wersji (dotyczącej wyłącznie męskich bohaterów) zrealizował samodzielnie jako koncert.
W latach 1991–1993 Przemysław Gintrowski ponownie koncertował z Jackiem Kaczmarskim i Zbigniewem Łapińskim, wykonując programy Mury w Muzeum Raju oraz Wojna postu z karnawałem. Późniejsza współpraca artystów była już incydentalna. W 1994 w studio telewizyjnym Polamer-Studio TV nagrał dla TVP utwór „Kredka Kramsztyka” z własną muzyką, napisany specjalnie dla niego przez Jacka Kaczmarskiego. Utwór zrealizowany został w formie widowiska w reżyserii Laco Adamíka.
Był wykładowcą Warszawskiej Szkoły Filmowej. Wcześniej był nauczycielem w XVII Liceum Ogólnokształcącym im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego w Warszawie.
Ostatni koncert Przemysława Gintrowskiego odbył się 1 marca 2012 w Centrum Edukacyjnym IPN „Przystanek historia”, w ramach obchodów Narodowego Dnia Pamięci Żołnierzy Wyklętych. Artysta zmarł po długiej i ciężkiej chorobie. Uroczystości pogrzebowe muzyka odbyły się 29 października 2012 w warszawskim kościele pw. św. Anny. Prochy Gintrowskiego spoczęły w rodzinnym grobie na cmentarzu w Wilanowie (kwatera VIII, w pobliżu kaplicy cmentarnej).
Zaangażowanie polityczne
W wyborach samorządowych w 2006 bez powodzenia ubiegał się o mandat radnego warszawskiej dzielnicy Wilanów z listy Prawa i Sprawiedliwości. W 2010 poparł Jarosława Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich. W 2012 wszedł w skład komitetu honorowego akcji Stowarzyszenia KoLiber „Goń z pomnika bolszewika”.
Życie prywatne
Był jedynym dzieckiem Jarosława (1927–2004) i Teresy (1929–2011) Gintrowskich. Żona Agnieszka Gintrowska, córki: Julia Gintrowska i Maria Gintrowska.
Nagrody i odznaczenia
- 31 sierpnia 2006 odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
- W 2009 w uznaniu zasług dla Stolicy Rzeczypospolitej Polskiej uhonorowany został Nagrodą Miasta Stołecznego Warszawy.
- postanowieniem z 26 października 2012 r., pośmiertnie, został „za wybitne zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w twórczości artystycznej i kształtowanie patriotycznych postaw Polaków” przez prezydenta Bronisława Komorowskiego odznaczony Krzyżem Oficerskim tegoż Orderu
- W 2012 pośmiertnie odznaczony przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Bogdana Zdrojewskiego Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Upamiętnienie
Nagroda za Wolność w Kulturze im. Przemysława Gintrowskiego
W 2016 z inicjatywy rodziny artysty powstała Fundacja im. Przemysława Gintrowskiego. Organizuje ona koncerty pieśni barda oraz przyznaje coroczną Nagrodę Za Wolność w Kulturze im. Przemysława Gintrowskiego.
Dotychczasowi laureaci:
- 2016: Stanisława Celińska, Jan Polkowski, Antonina Krzysztoń
- 2017: Ewa Błaszczyk
- 2018: Franciszek Pieczka
- 2019: Muniek Staszczyk
- 2020: Tadeusz Woźniak
- 2021: Raper O.S.T.R.
Pozostałe formy
- 2013, styczeń: w Zespole Szkół w Dobrym Mieście jego imieniem nazwano aulę;
- 2013, marzec, tamże: odsłonięto tablicę jego pamięci;
- 2015: powstał film o Przemysławie Gintrowskim pt. Gintrowski;
- 2017: radiowa audycja dokumentalna o Przemysławie Gintrowskim pt. "Urodził się po to, żeby śpiewać" (premiera w Programie Trzecim PR 17.04.2017 r.)
- 2017, listopad: ulica nazwana wcześniej imieniem Wincentego Rzymowskiego w dzielnicy Mokotów w Warszawie zyskała nazwę ulicy Przemysława Gintrowskiego. Starą nazwę ulicy przywrócono jednak w roku 2018;
- 2019: premiera pierwszego multimedialnego spektaklu pt. „Postacie” na podstawie piosenek Przemysława Gintrowskiego. Spektakl zrealizowali studenci Warszawskiej Szkoły Filmowej, w której Gintrowski był wykładowcą.
Dyskografia
Albumy solowe
- 1978 Psalmy i Requiem – z towarzyszeniem chóru i orkiestry, płyta winylowa
- wydawca: tonpress
- wykonanie: Przemysław Gintrowski – śpiew; Grupa Niebo – chór; orkiestra
- słowa: Tadeusz Nowak, Krzysztof Maria Sieniawski, Zbigniew Herbert, Bogusław Żmijewski
- muzyka: Przemysław Gintrowski, Stanisław Krupowicz, Stefan Brzozowski
- 1979 Requiem
- wydawca: Tonpress oraz Socjalistyczny Związek Studentów Polskich (płyta winylowa)
- słowa: Krzysztof Maria Sieniawski
- muzyka: Przemysław Gintrowski, Stanisław Krupowicz
- 1983 Pamiątki – materiał nagrany w 1981 funkcjonował w drugim obiegu, oficjalnie wydany w 1991
- wydawca: Pomaton Emi, 1991 (kaseta); Pomaton Emi, 2002 (w dwupłytowym zestawie CD wraz z Kamieniami, nr kat. 5437362)
- wykonanie: Przemysław Gintrowski – śpiew, gitara; Zbigniew Łapiński – fortepian
- słowa: Zbigniew Herbert, Jacek Kaczmarski, Marek Tercz
- muzyka: Przemysław Gintrowski, Zbigniew Łapiński
- 1986 Raport z oblężonego miasta – materiał początkowo funkcjonował w drugim obiegu, oficjalnie wydany w 1990
- wydawca: Polskie Nagrania, 1990 (płyta winylowa, nr kat. SX 2885); Polskie Nagrania, 1999 (CD, nr kat. PNCD 491)
- wykonanie: Przemysław Gintrowski – śpiew, gitara, instr. klawiszowe, fortepian; Zbigniew Łapiński – fortepian
- słowa: Zbigniew Herbert, Jacek Kaczmarski, Lothar Herbst, Tomasz Jastrun, Mieczysław Jastrun, Leszek Szaruga, Ryszard Holzer (Marek Mayer)
- muzyka: Przemysław Gintrowski
- 1990 Nie chcemy uciekać
- wydawca: Wydawnictwo Kompas (kaseta), nr kat. 001
- wykonanie: Przemysław Gintrowski – śpiew, gitara; Zbigniew Łapiński – fortepian
- słowa: Zbigniew Herbert, Jacek Kaczmarski, Marek Tercz, Natan Tenenbaum, Jerzy Czech, Adrianna Szymańska, Marek Mayer, Tomasz Jastrun, Mieczysław Jastrun, Leszek Szaruga
- muzyka: Przemysław Gintrowski
- 1991 Kamienie
- wydawca: Pomaton, 1991 (kaseta), nr kat. POM 019; Pomaton, 1991 (CD), nr kat. POM CD 006; Pomaton Emi, 2002 (w dwupłytowym zestawie CD wraz z Pamiątkami, nr kat. 5437362)
- wykonanie: Przemysław Gintrowski – śpiew, instrumenty klawiszowe, fortepian; Piotr Rubik – fortepian;
- słowa: Jerzy Czech, Zbigniew Herbert
- muzyka: Przemysław Gintrowski
- 2000 Odpowiedź – poezja Zbigniewa Herberta w rozbudowanej aranżacji instrumentów elektronicznych
- wydawca: Polskie Radio, 2000 (CD, nr kat. PRCD219)
- wykonanie: Przemysław Gintrowski – śpiew, gitara, instr. klawiszowe; Adam Sztaba – fortepian;
- słowa: Zbigniew Herbert
- muzyka: Przemysław Gintrowski
- 2008 Tren
- wydawca: Polskie Radio, 2008 (CD, nr kat. PRCD 1177)
- wykonanie: Przemysław Gintrowski – śpiew, gitara; Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus (dyrygent Monika Wolińska); Tadeusz Domanowski – fortepian; Wojciech Świętonski – fortepian; Michał Salamon – syntezatory; Filip Sojka – gitara basowa; Jula – głos
- słowa: Zbigniew Herbert
- muzyka: Przemysław Gintrowski
- wydawca: Licomp Empik Multimedia/Polskie Radio, 2009 (CD, nr kat. PRCD 1278)
- wykonanie: Przemysław Gintrowski – kompozycje, aranżacje, elektronika, śpiew; Jula – głos; Polska Orkiestra Radiowa (dyrygent Wojciech Rodek); Marcin Żmuda – fortepian; Krzysztof Ścierański – gitara basowa; Piotr Szewczenko – gitary, gitara elektryczna; Marcin Ścierański – perkusja; Paweł Pańta – kontrabas; Cezary Konrad – perkusja; Wojciech Majewski – fortepian; Marcin Kajper – saksofon.
- słowa: Jacek Kaczmarski, Adriana Szymańska, Bogdan Olewicz, Andrzej Bursa, Antoni Słonimski, Leonard Cohen (tł. Maciej Zembaty)
- muzyka: Przemysław Gintrowski, Leonard Cohen
Z Jackiem Kaczmarskim i Zbigniewem Łapińskim
- 1979 Mury
- wydawca:
- Wifon, 1981 (kaseta, nr kat. CK-0159A)
- Wifon, 1990 (płyta winylowa)
- Pomaton Emi, 1991 (kaseta, nr kat. POM 005)
- Pomaton Emi, 1999 (CD, nr kat. 5228392E)
- Pomaton Emi, 2004 (CD, w zestawie Syn Marnotrawny)
- wykonanie: Przemysław Gintrowski – śpiew, gitara; Jacek Kaczmarski – śpiew, gitara; Zbigniew Łapiński – fortepian;
- słowa: Jacek Kaczmarski, Zbigniew Herbert, Krzysztof Maria Sieniawski, Mieczysław Jastrun
- muzyka: Jacek Kaczmarski, Przemysław Gintrowski, Lluís Llach
- wydawca:
- 1980 Raj – materiał nagrywany w 1980 r. nieoficjalnie na koncertach
- wydawca:
- Pomaton Emi, 1991 (kaseta, nr kat. POM 013)
- Pomaton Emi, 2002 (album dwupłytowy + Muzeum, nr kat. 5434212)
- Pomaton Emi, 2004 (CD, w zestawie Syn Marnotrawny)
- wykonanie: Przemysław Gintrowski – śpiew, gitara; Jacek Kaczmarski – śpiew, gitara; Zbigniew Łapiński – śpiew, fortepian;
- słowa: Jacek Kaczmarski, Zbigniew Herbert
- muzyka: Jacek Kaczmarski, Przemysław Gintrowski, Zbigniew Łapiński
- wydawca:
- 1981 Muzeum – materiał nagrywany w 1981 r. nieoficjalnie na koncertach
- wydawca:
- Pomaton Emi, 1991 (kaseta, nr kat. POM 017)
- Pomaton Emi, 2002 (album dwupłytowy + Raj, nr kat. 5434212)
- Pomaton Emi, 2004 (CD, w zestawie Syn Marnotrawny)
- wykonanie: Przemysław Gintrowski – śpiew, gitara; Jacek Kaczmarski – śpiew, gitara; Zbigniew Łapiński – śpiew, fortepian;
- słowa: Jacek Kaczmarski, Natan Tenenbaum
- muzyka: Jacek Kaczmarski, Przemysław Gintrowski, Zbigniew Łapiński
- wydawca:
- 1991 Mury w Muzeum Raju
- wydawca:
- Pomaton Emi, 1991 (CD, nr kat. POM CD 008)
- Pomaton Emi, 1991 (2 kasety, nr kat. POM 023, POM 024)
- Pomaton Emi, 2002 (album dwupłytowy + Wojna postu z karnawałem, nr kat. 5417412)
- Pomaton Emi, 2004 (CD, w zestawie Syn Marnotrawny)
- wykonanie: Przemysław Gintrowski – śpiew, gitara; Jacek Kaczmarski – śpiew, gitara; Zbigniew Łapiński – śpiew, fortepian;
- słowa: Jacek Kaczmarski, Natan Tenenbaum, Mieczysław Jastrun, Krzysztof Maria Sieniawski, Sergiusz Jesienin (wykorzystany fragment wiersza)
- muzyka: Jacek Kaczmarski, Przemysław Gintrowski, Zbigniew Łapiński, Lluís Llach
- wydawca:
- wydawca:
- Pomaton Emi, 1993 (CD, nr kat. POM CD 034)
- Pomaton Emi, 1993 (2 kasety, nr kat. POM 059, POM 060)
- Pomaton Emi, 2002 (album dwupłytowy + Mury w Muzeum Raju, nr kat. 5417412)
- Pomaton Emi, 2004 (CD, w zestawie Syn Marnotrawny)
- wykonanie: Przemysław Gintrowski – śpiew, gitara; Jacek Kaczmarski – śpiew, gitara; Zbigniew Łapiński – śpiew, fortepian;
- słowa: Jacek Kaczmarski
- muzyka:Jacek Kaczmarski, Przemysław Gintrowski, Zbigniew Łapiński
- wydawca:
Filmografia
Muzyka filmowa
|
Utwory w filmach
Role filmowe
|
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Krajowy Rejestr Sądowy , krs-online.com.pl .
- ↑ a b Przemysław Gintrowski nie żyje. onet.pl, 20 października 2012. .
- ↑ Przemysław Gintrowski nie żyje. Miał 61 lat. gazeta.pl, 20 października 2012. .
- ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1969. wne.uw.edu.pl. .
- ↑ Posłuchaj, jak śpiewał „Potęgę smaku”. Przemysław Gintrowski zmarł w wieku 61 lat. rmf24.pl, 20 października 2012. .
- ↑ Krzysztof Gajda: To moja droga. Biografia Jacka Kaczmarskiego. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2009, s. 97. ISBN 978-83-245-8761-2.
- ↑ Krzysztof Gajda: To moja droga. Biografia Jacka Kaczmarskiego. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2009, s. 117. ISBN 978-83-245-8761-2.
- ↑ Krzysztof Gajda: To moja droga. Biografia Jacka Kaczmarskiego. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2009, s. 130. ISBN 978-83-245-8761-2.
- ↑ Krzysztof Gajda: To moja droga. Biografia Jacka Kaczmarskiego. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2009, s. 142. ISBN 978-83-245-8761-2.
- ↑ Pan Bóg dał mi odrobinę talentu. gintrowski.art.pl. .
- ↑ a b Życiorys. gintrowski.art.pl. .
- ↑ Krzysztof Gajda: To moja droga. Biografia Jacka Kaczmarskiego. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2009, s. 237. ISBN 978-83-245-8761-2.
- ↑ Kredka Kramsztyka. kaczmarski.art.pl. .
- ↑ Książeczka do boksu DVD „Scena to dziwna… 1980–2001”, wyd. Metal Mind Productions, 2008, MMP5DVDBOX001.
- ↑ Przemysław Gintrowski – Kredka Kramsztyka, Scena to dziwna… 1980–2001, Metal Mind Productions, 2008, MMP5DVDBOX001.
- ↑ „Postacie” z muzyką Przemysława Gintrowskiego. szkolafilmowa.pl. .
- ↑ Nauczyciele – którzy pracowali lub do dziś pracują w naszej szkole.... XVII LO. .
- ↑ Już 1 marca koncert w Warszawie. gintrowski.art.pl. .
- ↑ Edyta Borkowska: Pożegnanie Gintrowskiego. rp.pl, 29 października 2012. .
- ↑ Gintrowski w poniedziałek spocznie w Wilanowie. tvn24.pl. .
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2006. .
- ↑ Dlaczego Jarosław Kaczyński? Apel poparcia. jaroslawkaczynski.info. .
- ↑ „Goń z pomnika bolszewika”. Nowa akcja prawicowców. dziennik.pl, 11 lutego 2012. .
- ↑ Sławomir Zygmunt: Wciąż chce zmieniać świat - Zygmunt o Gintrowskim. strefapiosenki.pl, 30 sierpnia 2008. . (pol.).
- ↑ Zuzanna Smoleńska: Przemysław Gintrowski. adonai.pl, 26 grudnia 2010. .
- ↑ Tren wyśpiewany. gintrowski.art.pl. .
- ↑ M.P. z 2006 r. nr 80, poz. 807
- ↑ Uchwała nr LVI/1664/2009 z 28-05-2009. Biuletyn Informacji Publicznej m.st. Warszawy.. .
- ↑ Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska „Neptuny”. Oficjalny serwis Miasta Gdańska, www.gdansk.pl. .
- ↑ Przemysław Gintrowski odznaczony pośmiertnie. prezydent.pl, 29 października 2012. .
- ↑ M.P. z 2013 r. poz. 258
- ↑ Lista laureatów medalu Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. .
- ↑ Polkowski, Krzysztoń i Celińska laureatami nagrody im. Przemysława Gintrowskiego. www.rmf24.pl. .
- ↑ WPROST.pl: Ewa Błaszczyk laureatką Nagrody im. Przemysława Gintrowskiego. wprost.pl, 11 grudnia 2017. .
- ↑ Franciszek Pieczka laureatem Nagrody im. Przemysława Gintrowskiego. wprost.pl, 10 grudnia 2018. .
- ↑ Muniek Staszczyk laureatem Nagrody im. Przemysława Gintrowskiego. wprost.pl, 9 grudnia 2019. .
- ↑ Tadeusz Woźniak laureatem Nagrody im. Przemysława Gintrowskiego. infowire.pl, 9 grudnia 2019. .
- ↑ O.S.T.R. z nagrodą im. Gintrowskiego. Raper odebrał wyróżnienie „Za Wolność w Kulturze” , Wprost, 13 grudnia 2021 (pol.).
- ↑ Młodzież honoruje Przemysława Gintrowskiego. gpcodziennie.pl, 30 stycznia 2013. .
- ↑ Koncert „Drzewo i Gwiazda”. zsdm.edu.pl. .
- ↑ Gintrowski. filmpolski.pl. .
- ↑ "Urodził się po to, żeby śpiewać". Wspominamy Przemysława Gintrowskiego , trojka.polskieradio.pl (pol.).
- ↑ ZARZĄDZENIE ZASTĘPCZE. WOJEWODY MAZOWIECKIEGO z dnia 9 listopada 2017 r. w sprawie nadania nazwy ulicy. Dz. Urz. poz.10123 . .
- ↑ Sąd konsekwentny. Uchylił dekomunizację kolejnych 12 ulic. .
- ↑ „Raport z oblężonego miasta” . gintrowski.art.pl. .
- ↑ a b c d e Okładka albumu Raport z oblężonego miasta, Przemysław Gintrowski, Polskie Nagrania, 1999, numer katalogowy PNCD 491.
- ↑ „Nie chcemy uciekać”. gintrowski.art.pl. .
- ↑ a b c Okładka kasety Nie chcemy uciekać, Przemysław Gintrowski, Kompas, 1991, numer katalogowy 001.
- ↑ „Kamienie”. gintrowski.art.pl. .
- ↑ Okładka kasety Kamienie, Przemysław Gintrowski, Pomaton, 1991, numer katalogowy POM 019.
- ↑ Okładka albumu Kamienie, Przemysław Gintrowski, Pomaton, 1991, numer katalogowy POM CD 006.
- ↑ a b c Książeczka z albumu Kamienie, Przemysław Gintrowski, Pomaton, 1991, numer katalogowy POM CD 006.
- ↑ „Tren”. gintrowski.art.pl. .
- ↑ Okładka albumu Tren, Przemysław Gintrowski, Polskie Radio, 2008, numer katalogowy PRCD 1177.
- ↑ a b Książeczka z albumu Tren, Przemysław Gintrowski, Polskie Radio, 2008, numer katalogowy PRCD 1177.
- ↑ „Kanapka z człowiekiem”. gintrowski.art.pl. .
- ↑ Okładka albumu Kanapka z człowiekiem i trzy zapomniane piosenki, Przemysław Gintrowski, Licomp Empik Multimedia/Polskie Radio, 2009, numer katalogowy PRCD 1278.
- ↑ a b c Książeczka z albumu Kanapka z człowiekiem i trzy zapomniane piosenki, Przemysław Gintrowski, Licomp Empik Multimedia/Polskie Radio, 2009, numer katalogowy PRCD 1278.
- ↑ a b Krzysztof Gajda: To moja droga. Biografia Jacka Kaczmarskiego. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2009, s. 133. ISBN 978-83-245-8761-2.
- ↑ Krzysztof Gajda: To moja droga. Biografia Jacka Kaczmarskiego. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2009, s. 132. ISBN 978-83-245-8761-2.
Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona poświęcona Przemysławowi Gintrowskiemu. gintrowski.art.pl. .
- NAGRODA im. Przemysława Gintrowskiego
- Przemysław Gintrowski w bazie filmpolski.pl
- Przemysław Gintrowski w bazie Filmweb
- Przemysław Gintrowski – Biblioteka Polskiej Piosenki
- Przemysław Gintrowski w bazie Discogs.com (ang.)
- Przemysław Gintrowski, Encyklopedia teatru polskiego (osoby). .
- Fundacja im. Przemysława Gintrowskiego
- Sławomir Zygmunt, Gintrowski: choćby zadzwonił sam Fellini , Ciało Umysł Dusza .
- Sławomir Zygmunt, Przemysław Gintrowski: mniej mi się chce , Ciało Umysł Dusza .
- Sławomir Zygmunt, Gintrowski: wciąż chce zmieniać świat. Przemysław Gintrowski nie żyje , Ciało Umysł Dusza .