Obecnie Przełęcz Stolarczyka stał się tematem cieszącym się dużym zainteresowaniem i znaczeniem w dzisiejszym społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy na poziomie osobistym, zawodowym czy akademickim, Przełęcz Stolarczyka wzbudził zainteresowanie wielu osób ze względu na jego wpływ i reperkusje w różnych obszarach życia codziennego. Dlatego też istotne jest przeanalizowanie i zrozumienie wszystkich aspektów związanych ze Przełęcz Stolarczyka, od jego początków po krótko- i długoterminowe konsekwencje. W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Przełęcz Stolarczyka, badając jego wiele aspektów i odkrywając tajemnice, aby uzyskać pełniejszy i bardziej dogłębny obraz tego zjawiska.
Przełęcz Stolarczyka (na lewo od Papirusowych Turni i Czarnego Szczytu) | |
Państwo | |
---|---|
Wysokość |
ok. 2370 m n.p.m. |
Pasmo | |
Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr | |
Położenie na mapie Karpat | |
49°12′15,8″N 20°11′56,6″E/49,204389 20,199056 |
Przełęcz Stolarczyka (słow. Stolarczykovo sedlo, niem. Stolarczykjoch, węg. Stolarczyk-hágó, ok. 2370 m n.p.m.) – przełęcz w głównej grani Tatr, położona pomiędzy Wyżnim Baranim Zwornikiem (Vyšná Barania strážnica) w masywie Baranich Rogów (Baranie rohy, 2526 m) a Małą Papirusową Turnią (Malá Čierna veža) w masywie Czarnego Szczytu (Čierny štít, 2429 m). Po północno-zachodniej stronie przełęczy znajduje się Dolina Czarna Jaworowa (Čierna Javorová dolina) – gałąź Doliny Jaworowej (Javorová dolina), a po stronie południowo-wschodniej Dolina Dzika (Veľká Zmrzlá dolina) – gałąź Doliny Kieżmarskiej (dolina Kežmarskej Bielej vody). Bezpośrednio pod przełęczą znajdują się kotlinki, stanowiące najwyższe piętra tych dolin: Czarny Bańdzioch na północnym zachodzie i Barania Kotlina na południowym wschodzie. Pomiędzy Wyżnim Baranim Zwornikiem a Przełęczą Stolarczyka wypiętrza się Barania Kazalnica.
Z Czarnego Bańdziocha prosto na Przełęcz Stolarczyka prowadzi u stóp Czarnego Szczytu i Papirusowych Turni długi, skalisto-piarżysty Szymkowy Żleb. Poniżej grani po stronie Doliny Dzikiej prowadzi natomiast długi zachód nazywany Papirusową Drabiną. U góry kończy się on w rejonie trawiastego zbocza tuż poniżej Przełęczy Stolarczyka.
Na przełęcz nie prowadzi żaden szlak turystyczny, jest ona natomiast łatwo dostępna z obu stron drogami nieznakowanymi. Stanowi najdogodniejsze połączenie Doliny Czarnej Jaworowej z Doliną Dziką, jak również daje łatwy dostęp do otaczających ją szczytów. Najlepiej dotrzeć na siodło od północnego zachodu przez Szymkowy Żleb lub od wschodu przez Papirusową Drabinę. Przejście przez przełęcz było od dawna używane przez myśliwych z Jurgowa. Nazwa przełęczy została nadana w 1902 r. przez Janusza Chmielowskiego na cześć zasłużonego taternika, księdza Józefa Stolarczyka.
Pierwsze znane wejścia: