Pluton (mitologia rzymska)
Dziś Pluton (mitologia rzymska) jest tematem o wielkim znaczeniu we współczesnym społeczeństwie. Jej wpływ rozciąga się na różne obszary współczesnego życia, wywołując szeroką debatę i kontrowersje. Zarówno na poziomie osobistym, jak i zawodowym Pluton (mitologia rzymska) zdobył znaczącą pozycję, wzbudzając ogromne zainteresowanie i ciekawość ogółu społeczeństwa. Celem tego artykułu jest analiza i poznanie różnych perspektyw i opinii na temat Pluton (mitologia rzymska), w celu przedstawienia szerszej i bardziej wszechstronnej wizji tego, tak aktualnego dzisiaj, tematu.
Pluton (gr. Ploútōn, Bogacz) (gr. Πλούτων Ploútōn, od wyrazu πλοῦτος ploûtos – „bogactwo”) – w mitologii rzymskiej uosobienie płodności ziemi, bogactwa, oraz wszelkich metali szlachetnych. Bóstwo pierwotnie utożsamiane z Plutosem. Później jeden z przydomków Hadesa.
W mitologii rzymskiej groźny bóg świata podziemnego, identyfikowany z Dis Paterem. Składano mu ofiary ze zwierząt o ciemnej sierści, czarnych jagniąt lub świń.
Syn tytana Saturna i tytanidy Ops, oraz brat Jowisza, Neptuna, Ceres, Westy i Junony. Mąż Prozerpiny.
Bibliografia
- Andrzej M Kempiński, Encyklopedia mitologii ludów indoeuropejskich, Warszawa: Iskry, 2001, ISBN 83-207-1629-2, OCLC 297716845.
- J. Schmidt, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Katowice 1996, ISBN 83-7132-266-6
