Plan regulacyjny Wielkiego Krakowa
W dzisiejszym świecie Plan regulacyjny Wielkiego Krakowa stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na społeczeństwo, gospodarkę, środowisko czy kulturę, Plan regulacyjny Wielkiego Krakowa to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym. Przez lata było ono przedmiotem debat, badań i analiz z różnych perspektyw, co doprowadziło do niezliczonych opinii, teorii i odkryć. W tym artykule zagłębimy się w Plan regulacyjny Wielkiego Krakowa i zbadamy jego różne aspekty, aby zaoferować wszechstronną i wzbogacającą wizję tego tematu, który jest dziś tak istotny.
Plan regulacyjny Wielkiego Krakowa – plan zagospodarowania przestrzennego nowych dzielnic miasta przyłączonych do Krakowa w latach 1910–1915. Skierowany był on do techników i artystów polskich co miało z pewnością podkreślić jego narodowy charakter w okresie rozbiorów. Był to pierwszy w dziejach urbanistyki polskiej, wyprzedzający o kilka lat prace nad planami Wielkiego Lwowa i Wielkiej Warszawy, nowoczesny plan, w którym starano się uporządkować przede wszystkim nowo przyłączone tereny i zagospodarować pod zabudowę miejską do niedawna wiejskie nieużytki i pola uprawne.
Powstanie planu postulowano w Krakowie już w 1893 roku jednak dopiero znaczne rozszerzenie granic miasta umożliwiło przeprowadzenie konkursu. W 1909 roku Rada Miasta na żądanie szeregu towarzystw kulturowych i technicznych rozpisała konkurs na plan regulacji Wielkiego Krakowa. Głównym celem było przedstawienie koncepcji zagospodarowania nowych obszarów miasta. Plan miał uwzględniać najnowsze wymogi ruchu komunikacyjnego, estetyki, zdrowia publicznego i gospodarki miejskiej. Miał on być także podstawą dla stworzenia nowej ustawy budowlanej w miejsce starej obowiązującej od 1899 roku.
Przypisy
- ↑ Z. Beiersdorf, A. Laskowski, Rozwój przestrzenny miast galicyjskich położonych między Dunajcem a Sanem w okresie autonomii galicyjskiej, Jasło 2001, s. 53.