Motyw Plac Łubiański w Moskwie przyciąga uwagę ludzi w każdym wieku i na każdym poziomie życia. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na świat rozrywki, Plac Łubiański w Moskwie w taki czy inny sposób pozostawił po sobie ślad. W tym artykule zbadamy różne aspekty Plac Łubiański w Moskwie i przeanalizujemy jego znaczenie w naszym codziennym życiu. Poprzez wywiady z ekspertami w tej dziedzinie i odpowiednie studia przypadków będziemy starali się rzucić światło na ten temat, który jest dziś tak aktualny. Bez wątpienia Plac Łubiański w Moskwie jest podstawowym aspektem, który zasługuje na dokładne zbadanie. Przygotuj się więc na głębokie zanurzenie się w Plac Łubiański w Moskwie i wszystkim, co ma do zaoferowania.
Państwo | |
---|---|
Miasto wydzielone | |
Długość |
177 m |
Położenie na mapie Moskwy | |
Położenie na mapie Rosji | |
55°45′34″N 37°37′37″E/55,759444 37,626944 |
Plac Łubiański (ros. Лубянская площадь) – plac w centrum Moskwy. Znany przede wszystkim z budynku stanowiącego od 1917 siedzibę służb specjalnych (obecnie FSB, wcześniej KGB i NKWD oraz Czeka) i nazywanego od nazwy placu Łubianką.
Nazwa placu pojawia się w dokumentach historycznych po raz pierwszy w 1480, kiedy to Iwan III Srogi osiedlił w tym rejonie miasta wychodźców z Nowogrodu Wielkiego. Nazwali oni tę część Moskwy „Łubianką” od dzielnicy „Łubianickiej” w Nowogrodzie.
W 1926 plac nazwany został oficjalnie placem Dzierżyńskiego. Jego pomnik stał w centrum placu od 1958 do października 1991, kiedy to został przeniesiony przy aplauzie tłumów do „Parku Sztuki” koło parku Gorkiego. Wielokrotnie ponawiano starania o powrót pomnika przed gmach Łubianki.
30 października 1990 na skraju placu odsłonięto z inicjatywy Stowarzyszenia „Memoriał” tzw. Kamień Sołowiecki, upamiętniający ofiary represji i gułagu w ZSRR.
Pod placem Łubiańskim znajduje się otwarta w 1935 stacja metra linii Sokolniczeskiej pod nazwą „Łubianka” (do 1990 nosiła ona nazwę „Dzierżyńska”).