Piotr Hausvater
Obecnie Piotr Hausvater jest tematem na ustach wszystkich. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie, wpływ na gospodarkę czy wpływ na kulturę, Piotr Hausvater przyciągnął uwagę dużej liczby ludzi na całym świecie. Od swoich początków do dzisiejszej ewolucji Piotr Hausvater odegrał fundamentalną rolę w różnych aspektach życia codziennego. W tym artykule szczegółowo zbadamy, o co chodzi w Piotr Hausvater, jakie są jego różne konsekwencje i znaczenie w dzisiejszym świecie. Mamy nadzieję, że poprzez szczegółową analizę rzucimy światło na ten bardzo istotny temat i zapewnimy naszym czytelnikom pełniejszy obraz Piotr Hausvater.
Piotr Józef Hausvater (ur. 13 listopada 1894 we Lwowie, zm. 21 czerwca 1966 tamże) – polski nauczyciel, muzyk, poeta, działacz teatralny.
Biografia
Urodził się 13 listopada 1894 we Lwowie. Pracował jako nauczyciel polonista w szkołach średnich, kierował szkolnymi kółkami literackimi i teatralnymi. Był autorem podręczników do nauki języka polskiego. Po zakończeniu II wojny światowej i wysiedleniu Polaków ze Lwowa zdecydował się pozostać w tym mieście, pozostającym na terenie ówczesnej Ukraińskiej SRR. Wykładał wówczas język polski i literaturę w Polskiej Szkole nr 10 we Lwowie. W 1957 odszedł na emeryturę, jednak nadal utrzymywał kontakt z młodzieżą, rozmiłowaną w teatrze i poezji. W swoim mieszkaniu organizował dla nich spotkania, stanowiące próby teatralne (uczestniczyła w nich m.in. jego córka Anna oraz np. studenci polonistyki). Tym samym został twórcą i dyrektorem Polskiego Teatru Ludowego we Lwowie, zorganizowanego na przełomie 1957/1958. W 1958 wraz z grupą wystawił spektakl Balladyna. Zmarł 21 czerwca 1966 we Lwowie. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie. Po jego śmierci teatr popadł w przejściowy kryzys, później był kierowany przez Zbigniewa Chrzanowskiego.
Przypisy
- ↑ a b c d e Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 1 (12), s. 95, Czerwiec 1967. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ a b c d Dobrosław Poprzeczko. We Lwowie na „Weselu”. „Nowiny”. Nr 338, s. 3, 21 grudnia 1966.
- ↑ Justyna Woś. Lwowskie „Wesela”. „Nowiny”. Nr 249, s. 6, 23-26 grudnia 1993.
- ↑ Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988, s. 42. ISBN 83-04-02817-4.
- ↑ Wiadomości o lwowianach, Lwowie i Małopolsce Wschodniej. „Biuletyn”. Nr 1 (14), s. 40, Czerwiec 1968. Koło Lwowian w Londynie.