W tym artykule zajmiemy się tematem Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, który wzbudził duże zainteresowanie w ostatnich latach. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na kulturę popularną, Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego przykuwa uwagę ludzi w każdym wieku na całym świecie. W miarę jak wkraczamy w XXI wiek, Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego stał się centralnym punktem debat i dyskusji w różnych dziedzinach, od polityki po naukę. W tym artykule postaramy się dogłębnie przeanalizować różne aspekty Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego i zrozumieć jego dzisiejsze znaczenie.
Polska
Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Polski Władza wykonawcza
Władza sądownicza
Kontrola państwowa
Finanse
|
Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego – organ polskiego Sądu Najwyższego.
Powołuje go Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na sześcioletnią kadencję spośród sędziów Sądu Najwyższego (SN) w stanie czynnym (obowiązuje ograniczenie następujących bezpośrednio po sobie kadencji do dwóch), a wyboru dokonuje spośród pięciu kandydatów przedstawionych przez Zgromadzenie Ogólne Sędziów Sądu Najwyższego. Osoba powołana na stanowisko Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego może zajmować to stanowisko tylko do czasu przejścia w stan spoczynku, przeniesienia w stan spoczynku albo wygaśnięcia stosunku służbowego sędziego Sądu Najwyższego.
Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego z urzędu jest Przewodniczącym Trybunału Stanu oraz nieistniejącego de facto Najwyższego Trybunału Narodowego. Jest także z urzędu członkiem Krajowej Rady Sądownictwa.
Według ustawy o Sądzie Najwyższym Pierwszy Prezes kieruje pracami Sądu Najwyższego i reprezentuje go na zewnątrz. Ma szereg uprawnień w zakresie funkcjonowania Sądu Najwyższego. Do końca VIII kadencji Sejmu RP spośród sędziów SN wskazywał także trzech członków Państwowej Komisji Wyborczej.