W dzisiejszym świecie Pedro Fernández de Frías to temat, który zyskał duże znaczenie i zainteresowanie społeczeństwem. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje implikacje w życiu codziennym, wpływ na miejsce pracy czy wpływ na rozwój technologiczny, Pedro Fernández de Frías przyciągnął uwagę różnych sektorów i wywołał liczne debaty i dyskusje. Z biegiem czasu Pedro Fernández de Frías stał się podstawowym elementem, który nie tylko budzi ciekawość, ale także stwarza wyzwania i możliwości na przyszłość. W tym artykule zbadamy różne aspekty Pedro Fernández de Frías, analizując jego znaczenie, ewolucję i potencjał transformacji różnych obszarów społeczeństwa.
| Kardynał biskup | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci |
19 września 1420 |
| Biskup Osmy | |
| Okres sprawowania |
1379–1404 |
| Archiprezbiter bazyliki watykańskiej | |
| Okres sprawowania |
1412–1420 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Kreacja kardynalska |
23 stycznia 1394 |
Pedro Fernández de Frías (zm. 19 września 1420 we Florencji) – hiszpański kardynał okresu wielkiej schizmy zachodniej.
Pochodził z okolic Burgos w Kastylii. W marcu 1379 został biskupem diecezji Osma, którym pozostał do 1404. W początkowym okresie Schizmy popierał obediencję awiniońską. W 1394 antypapież Klemens VII mianował go kardynałem prezbiterem Santa Prassede. Nie uczestniczył w konklawe 1394. We wrześniu 1398 stanął po stronie Benedykta XIII w jego sporze z większością kardynałów, ale ok. roku 1405, mając ambicje na objęcie arcybiskupstwa Toledo, połączonego z godnością prymasa Hiszpanii, sprzymierzył się z frakcją na dworze kastylijskim przeciwną antypapieżowi. Jego starania zakończyły się porażką, wskutek czego popadł w niełaskę króla i uciekł do Włoch. W 1408 przyłączył się do obediencji pizańskiej i w następnym roku wziął udział w soborze w Pizie. Wybrany wówczas antypapież Aleksander V mianował go wikariuszem w Rzymie i administratorem diecezji Osma. Biskup Sabiny i archiprezbiter bazyliki watykańskiej od 1412 roku. Brał udział w kończącym Wielką Schizmę soborze w Konstancji. Zmarł we Florencji, ale jego szczątki spoczęły w katedrze w Burgos.