Paweł Bielec to temat, który od dłuższego czasu jest przedmiotem zainteresowania i dyskusji. Od swoich początków do dnia dzisiejszego odgrywał kluczową rolę w różnych aspektach życia społecznego. Przez lata ewoluował i dostosowywał się do zmian w otaczającym go świecie. Celem tego artykułu jest szczegółowe zbadanie Paweł Bielec i jego wpływu w różnych obszarach. Od jego początków po wpływ na dzisiejszy świat, zostaną zbadane jego różne aspekty i przeanalizowane zostaną opinie ekspertów w tej dziedzinie. Paweł Bielec był przedmiotem studiów i badań, a ten artykuł ma na celu przedstawienie kompleksowego i aktualnego spojrzenia na niego.
Data i miejsce urodzenia |
20 marca 1902 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
16 listopada 2002 |
Zawód, zajęcie |
fotograf |
Narodowość |
polska |
Odznaczenia | |
Paweł Bielec (ur. 20 marca 1902 w Dynowie, zm. 16 listopada 2002 w Krakowie) – polski fotograf.
Swój pierwszy zakład otworzył we Lwowie w 1928, przy ulicy Grodzkiej, a następnie przy ulicy Akademickiej. W 1938 przeniósł się do Krakowa i tu prowadził zakład fotograficzny FOTO-BIELEC.
W 1938 roku wykonał przy ulicy Karmelickiej tableau dla UJ, ze zdjęciem młodego Karola Wojtyły, które później obiegło cały świat. W czasie okupacji poznał Marię (uciekinierkę z Bydgoszczy), córkę Wincentego Michnowskiego prezesa toruńskiego Cechu Fotografów, właściciela zakładów fotograficznych w Brodnicy i Bydgoszczy. Pobrali się w 1940 roku i od tego czasu firmę usługową prowadzili razem. Dom fotografii Bielec obejmuje wszystko co w zakres fotografii wchodzi i szczególnie zasłynął wykonując portrety Krakowianek oraz artystyczne tableau.
Paweł Bielec przez całe życie pozostał wierny celuloidowemu językowi sztuki. Od momentu kiedy zaczął się uczyć fotografowania w pracowni portretowej lwowskiego artysty Cupaka, poprzez czas okupacji, po kłopoty z decydentami PRL, aż wreszcie po kapitalizm, kiedy zakład musiał opuścić lokal przy ul. Karmelickiej i przenieść się na plac Inwalidów.
W czterdziestym piątym roku życia rozpoczął studia wyższe na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Malarstwa uczył się u takich mistrzów jak profesorowie: Czesław Rzepiński, Fryderyk Pautsch, Wacław Taranczewski. Dyplom uzyskał w 1952 w pracowni prof. Zbigniewa Pronaszki. Swoje prace zaprezentował na 10 wystawach indywidualnych, wziął udział w 30 ogólnopolskich i kilku zagranicznych. W 1996 roku odznaczony Złotą Odznaką Związku Polskich Artystów Plastyków. Wystawiał niewiele, bowiem zawsze traktował malarstwo jako sposób na życie – fotografia była formą zarabiania na życie.
Obywatel Honorowy Miasta Krakowa. W dniu 10 czerwca 2002 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w pracy artystycznej.
Został pochowany w Krakowie na cmentarzu Rakowickim w alei zasłużonych (kwatera LXIX pas B-2-20).