Temat Płyn pozakomórkowy jest dziś niezwykle ważny, ponieważ wywarł ogromny wpływ na różne obszary społeczeństwa. Od samego początku Płyn pozakomórkowy budził zainteresowanie ekspertów i badaczy, którzy poświęcili swój czas i wysiłek na analizę jego implikacji i konsekwencji. Z biegiem czasu Płyn pozakomórkowy ewoluował i dostosował się do nowych potrzeb i wymagań społeczeństwa, stając się dziś aktualnym tematem. W tym artykule szczegółowo przeanalizujemy Płyn pozakomórkowy i jego wpływ w różnych obszarach, oferując pełny i zaktualizowany przegląd tego bardzo istotnego tematu.
|
Ten artykuł od 2007-05 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Płyn pozakomórkowy, płyn zewnątrzkomórkowy – płyn występujący w przestrzeni pozakomórkowej organizmu. Jest on obficie wydzielany przez komórki, ponieważ zapewnia im odpowiednie środowisko zewnętrzne. Płynami pozakomórkowymi są:
W obrębie płynu pozakomórkowego wydziela się płyn transcelularny, który stanowi jego 2,5%.
Płyn pozakomórkowy zawiera znacznie więcej sodu (ponad połowa jego zawartości znajduje się w przestrzeni pozakomórkowej) i mniej potasu (prawie cała jego zawartość znajduje się wewnątrz komórek).
U ludzi stężenie glukozy jest utrzymywane przez homeostazę na poziomie około 5 mM.
Wartość pH płynu pozakomórkowego jest ściśle regulowane przez bufory i waha się około wartości 7,4.
Objętość płynu pozakomórkowego wynosi typowo 15 litrów (z czego 12 l to płyn śródmiąższowy, a 3 l to osocze).
Główne kationy:
Główne aniony:
Płyn pozakomórkowy jest uboższy w białka w porównaniu do płynu wewnątrzkomórkowego.