Znaczenie Père-Lachaise jest przedmiotem debaty od dziesięcioleci. Niezależnie od tego, czy jest to osobiste, zawodowe czy akademickie, Père-Lachaise odgrywa kluczową rolę w naszym codziennym życiu. Od początków do dzisiejszej ewolucji Père-Lachaise był przedmiotem studiów i badań prowadzonych przez ekspertów z różnych dziedzin. W tym artykule zbadamy różne aspekty Père-Lachaise, od jego wpływu na społeczeństwo po znaczenie w historii. Ponadto przeanalizujemy, w jaki sposób Père-Lachaise wpłynął i ukształtował różne aspekty naszego życia, zapewniając głębszy wgląd w jego znaczenie we współczesnym świecie.
Na tę stronę wskazuje przekierowanie z „Père Lachaise”. Zobacz też: Père Lachaise – stacja paryskiego metra.
Père-Lachaise (fr.Cimetière du Père-Lachaise) – największy i najsławniejszy cmentarz paryski, założony w 1804 roku w ogrodach przylegających do willi Mont-Louis, podarowanej przez Ludwika XIV swojemu spowiednikowi, Père Lachaise (ojcu Lachaise), francuskiemu jezuicie, François de Lachaise.
Większość polskich grobów na Cmentarzu Pere-Lachaise już nie istnieje.
Na Cmentarzu Père-Lachaise spoczywają także ci, którzy zmarli przed otwarciem cmentarza: Jean de La Fontaine i Molier, ich prochy kazał tu przenieść Napoleon Bonaparte w celu swego rodzaju "promocji" cmentarza. Do najstarszych zidentyfikowanych grobów należą: Piotra Abelarda i jego ukochanej Heloizy (XII wiek) przeniesione w 1817 roku. Ściana Komunardów (północno-wschodnia część cmentarza) upamiętnia 147 rozstrzelanych uczestników Komuny Paryskiej.
Na cmentarzu leży obecnie ok. miliona osób, a na jego powierzchni znajduje się około 100 tysięcy grobów, w tym prochy wielu Polaków.
Uwagi
↑W 1875 r. szczątki Belliniego przeniesiono do grobowca w katedrze św. Agaty w rodzinnej Katanii, pozostawiając na Cmentarzu Père-Lachaise mauzoleum.
↑Po kradzieży prochów Callas i ich odzyskaniu, wiosną 1979 roku zostały one – zgodnie z jej życzeniem – rozsypane nad Morzem Egejskim.
Przypisy
↑Marian Kałuski. Francja" Polacy w Paryżu. „pro POLONICUM – Polnijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie”. 5, s. 44, luty 2007. ISSN1661-7061.