W tym artykule zajmiemy się tematem Obóz NKWD w Skrobowie z różnych perspektyw i podejść, aby zapewnić pełną i szczegółową wizję tego tematu, który jest dziś tak istotny. Przeanalizujemy jego wpływ w różnych obszarach, jego ewolucję w czasie i wyzwania, jakie stawia we współczesnym społeczeństwie. Ponadto przeanalizujemy różne opinie i stanowiska w tej sprawie, a także możliwe rozwiązania i alternatywy, które zaproponowano w celu rozwiązania tej kwestii. Dzięki tej wyczerpującej analizie chcemy zaoferować naszym czytelnikom szeroki i wzbogacający przegląd, który pozwoli im lepiej zrozumieć znaczenie i złożoność Obóz NKWD w Skrobowie.
Typ |
obóz specjalny |
---|---|
Odpowiedzialny | |
Rozpoczęcie działalności |
1944 |
Zakończenie działalności |
1945 |
Terytorium | |
Miejsce | |
Narodowość więźniów |
Obóz NKWD w Skrobowie – miejsce rozbrojenia przez NKWD 27 Dywizji Piechoty Armii Krajowej, która wcześniej po ciężkich walkach wyzwoliła okolice Lubartowa od Niemców, położone we wsi Skrobów w gminie Lubartów.
W listopadzie 1944 roku z inicjatywy Michała Roli-Żymierskiego w Skrobowie założono jeden z kilkudziesięciu obozów NKWD w Polsce dla „wybieranych” byłych żołnierzy Armii Krajowej z jednostek liniowych oraz ze szkół oficerskich 1 i 2 Armii Wojska Polskiego.
27 marca 1945 roku 48 więźniom obozu udało się uciec. Większość z nich – w tym Jerzy Ślaski, autor książki o ucieczce – dotarła do oddziału mjr. Mariana Bernaciaka „Orlika” i walczyła w jego szeregach.
Po ucieczce aresztowano 14 osób pomagających w przygotowaniach do ucieczki:
W czerwcu zostali osądzeni przez Mieczysława Widaja. Padło wiele wyroków śmierci zamienionych później na dożywotnie więzienie. Wiadomo że przeżyło jedynie dwóch ze skazanych: Wojciech Gutry i Eugieniusz Gierej, którzy zostali uwolnieni przez oddziały majora Mariana Bernaciaka „Orlika” podczas transportu na Sybir. Podpułkownik Edward Pisula zamęczony został w więzieniu.
Ci, którzy pozostali w Skrobowie, zostali wywiezieni do łagrów w głąb ZSRR i na Syberię.