Nina Frances Layard

W tym artykule szczegółowo zbadamy Nina Frances Layard i wszystko, co wiąże się z tym tematem. Od swoich początków po dzisiejsze znaczenie, poprzez implikacje w różnych obszarach, Nina Frances Layard jest tematem, który zasługuje na analizę z różnych perspektyw. W następnych kilku wierszach zagłębimy się w najważniejsze aspekty Nina Frances Layard, odkrywając jego możliwe skutki i oferując globalną wizję tego tematu. Niezależnie od tego, czy znasz Nina Frances Layard, czy jesteś nowy w temacie, ten artykuł ma na celu przedstawienie pełnego i aktualnego spojrzenia na ten problem, zachęcając Cię do refleksji i lepszego zrozumienia Nina Frances Layard.

Nina Frances Layard
Ilustracja
Jeden z eksponantów przekazanych przez Ninę Layard do muzeum w Ipswich
Data i miejsce urodzenia

20 sierpnia 1853
Essex

Data śmierci

12 sierpnia 1935

Zawód, zajęcie

archeolog

Nina Frances Layard (ur. 20 sierpnia 1853 w Essex, zm. 12 sierpnia 1935 w Ipswich) – angielska archeolog i poetka.

Życiorys

Urodziła się jako 4 dziecko małżeństwa Charlesa Clementa Layarda, duchownego i Sary Layard z domu Somes. Na kształtowanie zainteresowań Niny duży wpływ miał kuzyn ojca Austen Henry Layard, archeolog i Matthew Arnold, poeta. Zdobyła doświadczenie podróżując dookoła świata, odwiedzając między innymi Nową Zelandię po powrocie do Anglii poprowadziła swoje pierwsze wykopaliska archeologiczne w 1898 roku w klasztorze Dominikanów w Ipswich, gdzie odkryła mury fundamentowe średniowiecznych budynków. W latach 1902-05 prowadziła wykopaliska na paleolitycznym stanowisku Foxhall w pobliżu Ipswich. Przeprowadzone tam badania dostarczyły ważnych dowodów na starożytność ludzi (istnienie przed epoką lodowcową), a jej analiza odkrytych tam kamiennych narzędzi przyczyniła się do lepszego zrozumienia procesu produkcji narzędzi kamiennych. W latach 1906-07 prowadziła wykopaliska na terenie anglosaskiego cmentarzyska w Hadleigh. Udokumentowała tam 159 grobów i ich wyposażenie. Odzyskane przedmioty trafiły do muzeum w Ipswich. W 1921 roku jako jedna z pierwszych kobiet została przyjęta do Society of Antiquaries w Londynie.

Przypisy

  1. a b Oxford 2004 ↓, s. 920.
  2. Oxford 2004 ↓, s. 921.

Bibliografia

  • Oxford Dictionary of National Biography. Praca zbiorowa. T. 32. Oxford: Oxford University Press, 2004. ISBN 0-19-861382-2. (ang.).