W następnym artykule szczegółowo zbadamy i przeanalizujemy Nikołaj Tichonow (polityk). Temat ten przykuł w ostatnich latach uwagę naukowców i ekspertów, wywołując debatę, która trwa do dziś. Od początków po znaczenie we współczesnym społeczeństwie, Nikołaj Tichonow (polityk) był przedmiotem studiów i badań, które rzuciły światło na jego liczne aspekty i implikacje w różnych obszarach. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu zbadamy różne perspektywy istniejące wokół tego tematu i jego wpływ na życie codzienne. Ponadto zagłębimy się w mało znane aspekty i najnowsze wiadomości związane z Nikołaj Tichonow (polityk), aby zapewnić czytelnikowi pełną i aktualną wizję tej fascynującej sprawy.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przewodniczący Rady Ministrów ZSRR | |
Okres |
od 23 października 1980 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
|
Nikołaj Aleksandrowicz Tichonow, ros. Николай Александрович Тихонов (ur. 1 maja?/14 maja 1905 w Charkowie, zm. 1 czerwca 1997 we wsi Pietrowo-Dalnieje) – radziecki polityk, premier ZSRR (1980–1985) dwukrotny Bohater Pracy Socjalistycznej (1975 i 1982).
W latach 1926–1930 studiował w Instytucie Metalurgicznym w Dniepropetrowsku, po czym był inżynierem w fabryce w Dniepropetrowsku - zastępca szefa i szef warsztatu, główny inżynier. Od 1940 należał do WKP(b), w latach 1947–1950 dyrektor fabryki w Nikopolu, od 1950 pracownik Ministerstwa Czarnej Metalurgii ZSRR, od września 1955 do maja 1957 zastępca ministra czarnej metalurgii ZSRR. Od 31 maja 1957 do lipca 1960 przewodniczący Sownarchozu Dniepropetrowskiego Ekonomicznego Rejonu Administracyjnego, od 19 lutego 1960 do 27 września 1961 członek KC Komunistycznej Partii Ukrainy, od lipca 1960 do listopada 1962 zastępca przewodniczącego Państwowej Rady Naukowo-Ekonomicznej w randze ministra ZSRR, od stycznia 1963 do 2 października 1965 zastępca przewodniczącego Państwowego Komitetu Planowego Rady Ministrów ZSRR w randze ministra ZSRR, od 2 października 1965 do 2 września 1976 zastępca przewodniczącego Rady Ministrów ZSRR. Od 31 października 1961 do 29 marca 1966 zastępca członka, a od 8 kwietnia 1966 do 25 kwietnia 1989 członek KC KPZR. Od 2 września 1976 do 23 października 1980 I zastępca przewodniczącego, a od 23 października 1980 do 27 września 1985 przewodniczący Rady Ministrów ZSRR. Od 27 listopada 1978 do 27 listopada 1979 zastępca członka, a od 27 listopada 1979 do 15 października 1985 członek Biura Politycznego KC KPZR. Bliski współpracownik Leonida Breżniewa. Od września 1985 na emeryturze, w latach 1986–1989 Państwowy Doradca przy Prezydium Rady Najwyższej ZSRR.
I medale.