Dziś chcemy zagłębić się w fascynujący świat Nagi instynkt. Niezależnie od podejścia, Nagi instynkt zawsze budził zainteresowanie i ciekawość ludzkości. Niezależnie od tego, czy był przedmiotem badań, postacią historyczną, czy inspiracją do kreatywności, Nagi instynkt odcisnął swoje piętno na świecie w niewyobrażalny sposób. Na przestrzeni dziejów był przedmiotem debat, analiz i podziwu, uznawany za punkt odniesienia w różnych kontekstach. W tym artykule zbadamy różne aspekty Nagi instynkt, próbując rzucić światło na jego znaczenie i wpływ na różne aspekty ludzkiego życia.
Gatunek | |
---|---|
Rok produkcji |
1992 |
Data premiery |
20 marca 1992 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
123 min |
Reżyseria | |
Scenariusz | |
Główne role | |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia | |
Kostiumy | |
Montaż | |
Produkcja | |
Wytwórnia | |
Dystrybucja | |
Budżet |
ok. 49 000 000 USD |
Kontynuacja |
Nagi instynkt (ang. Basic Instinct) – amerykański film fabularny z 1992 roku, erotyczny thriller, w reżyserii Paula Verhoevena, według scenariusza Joe Eszterhasa.
Były gwiazdor rockowy i właściciel klubu nocnego w San Francisco ginie we własnym łóżku, zamordowany szpikulcem do lodu. Do sprawy przydzielony jest detektyw Nick Curran (Michael Douglas). Główną podejrzaną jest piękna Catherine Trammell (Sharon Stone), pisarka i kochanka ofiary, która w swej powieści opisała podobną zbrodnię. Prowadzący śledztwo policjant wdaje się z nią w niebezpieczny romans.
Film wzbudził kontrowersje natury obyczajowej śmiałymi scenami erotycznymi. Najbardziej znana scena z filmu, którą niektórzy oceniali jako pornograficzną, przedstawiała główną bohaterkę palącą papierosa i siedzącą na krześle przed przesłuchującymi ją policjantami. W pewnym momencie Catherine Tramell, zakładając nogę na nogę na krześle, odsłoniła okolicę krocza i widoczne było, że pod ubraniem nie nosiła żadnej bielizny. Scena ta stała się głośnym symbolem tego filmu i była oskarżana o wulgarną pornografię. Sceny tej nie było w scenariuszu Joe Eszterhasa, lecz została wymyślona przez reżysera Paula Verhoevena. Mimo, że aktorka twierdziła, że została nakłoniona do niej podstępem, scena ta przyniosła Sharon Stone ikoniczną sławę.
W 2006 roku ukazał się sequel filmu pt. Nagi instynkt 2.