Miguel Ponce (meksykański piłkarz)

W dzisiejszym świecie Miguel Ponce (meksykański piłkarz) to temat, który nabrał niespotykanego dotąd znaczenia. Jej wpływ rozciąga się na wszystkie obszary życia codziennego, od polityki po kulturę popularną, poprzez technologię i społeczeństwo. Z biegiem czasu Miguel Ponce (meksykański piłkarz) stał się zjawiskiem, które nie rozróżnia granic i barier, gdyż jego oddziaływanie przekracza wszelkie konteksty i rzeczywistości. W tym artykule szczegółowo zbadamy wiele aspektów Miguel Ponce (meksykański piłkarz), analizując jego implikacje i konsekwencje w różnych obszarach codziennego życia.

Miguel Ponce
Pełne imię i nazwisko

Miguel Ángel Ponce Briseño

Data i miejsce urodzenia

12 kwietnia 1989
Sacramento

Wzrost

176 cm

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
2004–2010 Guadalajara
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
2010–2022 Guadalajara 242 (8)
2014 Toluca (wyp.) 36 (3)
2017–2018 Necaxa (wyp.) 29 (0)
W sumie: 307 (11)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2011–2012  Meksyk U-23 16 (3)
2011–2014  Meksyk 12 (1)
W sumie: 28 (4)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
złoto Londyn 2012

Miguel Ángel Ponce Briseño (ur. 12 kwietnia 1989 w Sacramento) – meksykański piłkarz z obywatelstwem amerykańskim występujący na pozycji lewego obrońcy, reprezentant Meksyku.

Kariera klubowa

Ponce, syn meksykańskich imigrantów, urodził się w amerykańskim mieście Sacramento, jednak jeszcze przez ukończeniem pierwszego roku życia przeniósł się do Meksyku, do Guadalajary. Jako dziesięciolatek wraz z rodzicami przeprowadził się do Tijuany, ze względu na pracę swojego ojca, który pracował przy budowie mostów w Kalifornii. W wieku piętnastu lat na jednym z turniejów piłkarskich został zauważony przez wysłanników klubu Chivas de Guadalajara i zaraz potem dołączył do akademii juniorskiej tego zespołu. Do pierwszej drużyny został włączony jako dwudziestolatek przez szkoleniowca José Luisa Reala i w meksykańskiej Primera División zadebiutował 24 kwietnia 2010 w zremisowanym 1:1 spotkaniu z Cruz Azul. Od razu został podstawowym zawodnikiem drużyny, jeszcze w tym samym roku docierając z nią do finału najbardziej prestiżowych rozgrywek południowoamerykańskiego kontynentu – Copa Libertadores. Premierową bramkę w najwyższej klasie rozgrywkowej zdobył 26 września 2010 w zremisowanej 1:1 konfrontacji z Tigres UANL.

Wiosną 2014 Ponce został wypożyczony do ekipy Deportivo Toluca, gdzie od razu wywalczył sobie miejsce w wyjściowej jedenastce i w tym samym roku dotarł z nią do finału Ligi Mistrzów CONCACAF. Ogółem w barwach tego zespołu spędził rok, będąc jednym z najlepszych bocznych obrońców w lidze meksykańskiej, po czym powrócił do Chivas. W wiosennym sezonie Clausura 2015 jako podstawowy zawodnik dotarł do finału pucharu Meksyku – Copa MX, zaś pół roku później, w jesiennym sezonie Apertura 2015, wygrał wraz z Chivas te rozgrywki. W międzyczasie stracił jednak pewną pozycję na lewej obronie na rzecz Edwina Hernándeza. W 2016 roku triumfował z ekipą prowadzoną przez Matíasa Almeydę w superpucharze Meksyku – Supercopa MX.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
2009/2010 Chivas de Guadalajara Meksyk  Liga MX 3 0
2010/2011 Chivas de Guadalajara Meksyk  Liga MX 30 2
2011/2012 Chivas de Guadalajara Meksyk  Liga MX 24 0
2012/2013 Chivas de Guadalajara Meksyk  Liga MX 29 0
2013/2014 Chivas de Guadalajara Meksyk  Liga MX 9 0
2013/2014 Deportivo Toluca Meksyk  Liga MX 16 2
2014/2015 Deportivo Toluca Meksyk  Liga MX 20 1
2014/2015 Chivas de Guadalajara Meksyk  Liga MX 17 0
2015/2016 Chivas de Guadalajara Meksyk  Liga MX 14 0
2016/2017 Chivas de Guadalajara Meksyk  Liga MX

Kariera reprezentacyjna

W październiku 2011 Ponce został powołany przez szkoleniowca Luisa Fernando Tenę do reprezentacji Meksyku U-23 na Igrzyska Panamerykańskie w Guadalajarze. Tam był podstawowym zawodnikiem swojej drużyny i rozegrał cztery z pięciu możliwych spotkań, zdobywając bramkę w konfrontacji fazy grupowej z Urugwajem (5:2), zaś jego kadra, pełniąca wówczas rolę gospodarzy, zdobyła ostatecznie złoty medal na męskim turnieju piłkarskim, pokonując w finale Argentynę (1:0). W 2012 roku znalazł się w składzie na północnoamerykański turniej eliminacyjny do Igrzysk Olimpijskich w Londynie, podczas którego wystąpił we wszystkich pięciu meczach i dwukrotnie wpisał się na listę strzelców – w półfinale z Kanadą (3:1) i finale z Hondurasem (2:1), po którym meksykańska drużyna zwyciężyła w tych rozgrywkach. W tym samym roku wziął udział w prestiżowym towarzyskim Turnieju w Tulonie, gdzie rozegrał dwa spotkania, zaś meksykańska drużyna triumfowała w rozgrywkach po pokonaniu w finale Turcji (3:0). Kilka tygodni później został powołany przez Tenę na Igrzyska Olimpijskie w Londynie. Tam był jednym z ważniejszych graczy kadry, rozgrywając pięć z sześciu możliwych meczów, z czego dwa w wyjściowym składzie, natomiast Meksykanie zdobyli wówczas jedyny złoty medal dla swojego kraju na tej olimpiadzie po finałowym zwycięstwie nad faworyzowaną Brazylią (2:1).

W 2011 roku Ponce znalazł się w ogłoszonym przez Luisa Fernando Tenę składzie rezerwowej reprezentacji Meksyku, złożonej głównie z graczy z rocznika '89, która pod szyldem dorosłej kadry wzięła udział w Copa América. Właśnie podczas tych rozgrywek zadebiutował w seniorskiej kadrze, 8 lipca 2011 w przegranym 0:1 spotkaniu fazy grupowej z Peru. Ogółem wystąpił wówczas w dwóch z trzech meczów, będąc rezerwowym obrońcą zespołu, a jego drużyna zanotowała na argentyńskich boiskach komplet porażek i odpadła z turnieju już w fazie grupowej. Dwa lata później został powołany przez selekcjonera José Manuela de la Torre na Złoty Puchar CONCACAF, gdzie również pełnił rolę rezerwowego, rozgrywając dwa z pięciu możliwych spotkań, a 14 lipca 2013 w wygranym 3:1 meczu fazy grupowej z Martyniką strzelił swojego premierowego gola w kadrze narodowej. Meksykanie, grający wówczas w rezerwowym składzie złożonym z graczy występujących w krajowej lidze, zakończyli wówczas swój udział w rozgrywkach na półfinale, przegrywając w nim z Panamą (1:2).

W 2014 roku Ponce został powołany przez selekcjonera Miguela Herrerę na Mistrzostwa Świata w Brazylii, w miejsce kontuzjowanego Juana Carlosa Mediny. Tam był jednak wyłącznie alternatywą dla Miguela Layúna i ani razu nie pojawił się na boisku, zaś jego kadra zakończyła swój udział w mundialu na 1/8 finału po porażce z Holandią (1:2).

Linki zewnętrzne