Mieczysław Kotlarczyk
W tym artykule zbadamy fascynujący świat Mieczysław Kotlarczyk, temat, który wzbudził zainteresowanie zarówno naukowców, ekspertów, jak i entuzjastów. Dzięki szerokiemu repertuarowi aspektów do rozważenia, od historii po implikacje dla współczesnego społeczeństwa, Mieczysław Kotlarczyk to temat, który obiecuje zaoferować niezliczoną ilość interesujących perspektyw. Idąc tym tropem, będziemy starali się rozwikłać tajemnice otaczające Mieczysław Kotlarczyk, przedstawiając dane, badania i pomysły, które pomogą nam zrozumieć jego znaczenie i znaczenie dzisiaj. Przygotuj się na wyruszenie w odkrywczą podróż, która zabierze Cię w odkrywanie głębin Mieczysław Kotlarczyk i jego wielu aspektów.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód | |
| Lata aktywności | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Mieczysław Kotlarczyk (ur. 6 czerwca 1908 w Wadowicach, zm. 21 lutego 1978 w Krakowie) – polski reżyser teatralny, aktor, dramaturg i krytyk literacki, pedagog; twórca Teatru Rapsodycznego. Od 1931 kierował w Wadowicach stałym Teatrem Powszechnym.
Mieczysław Kotlarczyk był mistrzem i nauczycielem teatralnym Karola Wojtyły (późniejszego papieża Jana Pawła II), z którym łączyła go wieloletnia przyjaźń.
Życiorys
W lipcu 1941 Kotlarczyk wraz z żoną przeniósł się, w obawie przed represjami ze strony niemieckich okupantów do Krakowa. Przyjaciele załatwili mu pracę konduktora tramwajowego, a dwupokojowe mieszkanie przy ulicy Tynieckiej udostępnił Karol Wojtyła. 22 sierpnia 1941 Mieczysław Kotlarczyk stworzył konspiracyjny Teatr Rapsodyczny. Jego działalność rozpoczęła się od prób nad Królem-Duchem Słowackiego. Ważny wkład w kształtowanie się i działalność tego teatru wniósł aktor i początkujący dramaturg Karol Wojtyła.
Był wykładowcą krakowskich szkół teatralnych: Studia Aktorskiego przy Starym Teatrze (1945–1946), Państwowej Wyższej Szkoły Aktorskiej (1950–1955) oraz Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego (1955–1957). W latach 1959–1967 dyrektor naczelny i artystyczny Teatru Rapsodycznego w Krakowie.
W styczniu 1976 roku został sygnatariuszem listu osób protestujących przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (tzw. List 59).
Kotlarczyk został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim, a mowę nad trumną wygłosił kardynał Karol Wojtyła.
7 listopada 2007, podczas uroczystości w budynku Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie został pośmiertnie odznaczony przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego Kazimierza Michała Ujazdowskiego Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Odznaczenia i nagrody
- Złoty Krzyż Zasługi (1960)
- Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2007, pośmiertnie)
- Złota Odznaka „Za zasługi dla Krakowa” (1965)
- Nagroda im. Włodzimierza Pietrzaka za twórczy wkład w polską kulturę teatralną, ze szczególnym uwzględnieniem pionierskiej zasługi scenicznej adaptacji i realizacji kilkudziesięciu niescenicznych arcydzieł literatury polskiej i światowej (1961)
Przypisy
- ↑ Kultura 1976/03/342 Paryż 1976, s. 28.
- ↑ Kraków. Aktorzy Teatru Rapsodycznego uhonorowani Gloria Artis. e-teatr.pl, 7 listopada 2007. .
Linki zewnętrzne
- Mieczysław Kotlarczyk, Encyklopedia teatru polskiego (osoby). .
- Mieczysław Kotlarczyk, Encyklopedia teatru polskiego (osoby). .
- Mieczysław Kotlarczyk, Encyklopedia teatru polskiego (osoby). .
- Inwigilacja Kotlarczyka przez SB
- Rocznica powstania Teatr Rapsodycznego, którego twórcą i animatorem był Kotlarczyk
- Losy Kotlarczyka i Teatru Rapsodycznego
- Świadkowie XX wieku - Mieczysław Kotlarczyk