Mieczysław Święcicki

W dzisiejszym świecie Mieczysław Święcicki to temat, który generuje duże zainteresowanie i debatę w różnych obszarach. Niezależnie od tego, czy chodzi o dziedzinę akademicką, społeczną, polityczną czy kulturalną, Mieczysław Święcicki to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym. Jego znaczenie przekroczyło granice i przyciągnęło uwagę ludzi w każdym wieku i o każdym zawodzie. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty związane z Mieczysław Święcicki, analizując jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo i badając możliwe rozwiązania lub podejścia do skutecznego rozwiązania tego problemu. Poprzez dogłębne i obiektywne badania będziemy starali się w pełni zrozumieć dzisiejsze znaczenie i implikacje Mieczysław Święcicki.

Mieczysław Święcicki
Ilustracja
Mieczysław Święcicki (2011)
Data i miejsce urodzenia

27 marca 1936
Sokal

Data i miejsce śmierci

5 lutego 2018
Kraków

Zawód

piosenkarz, aktor

Lata aktywności

1956-2018

Odznaczenia
Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Grób Mieczysława Święcickiego w alei zasłużonych cmentarza Rakowickiego w Krakowie

Mieczysław Święcicki (ur. 27 marca 1936 w Sokalu, zm. 5 lutego 2018 w Krakowie) – nazywany "Księciem Nastroju", polski piosenkarz oraz aktor, reżyser, członek i współzałożyciel kabaretu literackiego „Piwnica pod Baranami” (1956).

Życiorys

Ukończył Technikum Budowlane w Jarosławiu a następnie wydział wokalny Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie. Debiutował w Piwnicy pod Baranami w 1956 w programie Jezioro trzech wieszczek.

Później grał w Teatrze Starym, Teatrze Rapsodycznym, Teatrze Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach i Teatrze 38. Po czterdziestopięcioleciu Piwnicy pod Baranami, wrócił do kabaretu z którym związany był aż do śmierci.

W 1963 na Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu otrzymał wyróżnienie za piosenkę Nie wołaj mnie (sł. Antoni Słonimski).

Był znanym wykonawcą starych romansów cygańskich i rosyjskich, głównie z repertuaru Aleksandra Wertyńskiego.

Wspominał początki Piwnicy pod Baranami w filmie z cyklu Rozmowy z Piotrem Wojciecha Morka z 2011.

W ostatnich latach życia zmagał się z chorobą serca, pomimo to nie rezygnował z występów. W 2014 przeszedł poważną operację. Zmarł nagle, po tym gdy zasłabł na jednej z ulic Krakowa, wracając do domu. Po raz ostatni wystąpił na scenie dzień przed śmiercią, podczas uroczystej kolacji upamiętniającej Roberta Burnsa.

W 2016 otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Jarosławia.

Pogrzeb artysty odbył się 15 lutego. Po mszy świętej w kościele Mariackim został pochowany w alei zasłużonych cmentarza Rakowickiego.

Nagrody

  • Złoty Pierścień na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej Kołobrzeg – 1978,
  • Srebrny Pierścień na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej Kołobrzeg – 1985,
  • Odznaka Honorowa Zasłużonemu w rozwoju województwa koszalińskiego – 1986,
  • Medal "Kraków-Europejskie Miasto Kultury 2000", przyznany przez prezydenta Miasta Krakowa Jacka Majchrowskiego – 2000,
  • Medal "Mecenas Sztuki" oraz Medal Twórców Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, Ambrożego Grabowskiego i Michała Walerego Wielogłowskiego, przyznane w 150 rocznicę powstania TPSP – 2004,
  • Medal im. d H. Jordana, przyznany przez Towarzystwo Przyjaciół Dzieci – 2005,
  • Odznaka "Honoris Gratia",przyznana przez prezydenta Miasta Krakowa Jacka Majchrowskiego – 2005,
  • Złoty Krzyż Zasługi, przyznany przez prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego – 2005,
  • Z okazji 70-lecia urodzin i 50-lecia pracy twórczej odznaczenia od wojewody Macieja Klimy oraz Fundacji "Miejski Park i Ogród Zoologiczny w Krakowie" za działalność charytatywną – 2006,
  • Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” – październik 2010,
  • Tytuł Kawalera Wawelskiego Dzwonu Spiżowego – 2011,
  • Symboliczne klucze do miasta z okazji 75 urodzin od prezydenta Miasta Krakowa Jacka Majchrowskiego – 2011.

Przypisy

Linki zewnętrzne