W dzisiejszym świecie Międzybóż stał się tematem rosnącego zainteresowania szerokiego grona ludzi. Dzięki wielu aspektom i wpływowi na różne obszary życia Międzybóż przykuł uwagę wielu osób, od ekspertów w tej dziedzinie po tych, którzy dopiero zaczynają badać jego implikacje. Niezależnie od tego, czy Międzybóż odnosi się do osoby, tematu, daty czy innego elementu, jego znaczenie we współczesnym społeczeństwie jest niezaprzeczalne. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne wymiary Międzybóż, analizując jego znaczenie, stojące przed nim wyzwania i możliwe implikacje na przyszłość.
Zamek Sieniawskich | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Obwód | |||
Powierzchnia |
2,38 km² | ||
Populacja (2019) • liczba ludności |
|||
Nr kierunkowy |
+380-3857 | ||
Kod pocztowy |
31530 | ||
Tablice rejestracyjne |
BX | ||
Położenie na mapie obwodu chmielnickiego | |||
Położenie na mapie Ukrainy | |||
49°26′19″N 27°24′10″E/49,438611 27,402778 |
Międzybóż, do 2012 Międzybuż (ukr. Меджибіж, Medżybiż) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie chmielnickim, w rejonie latyczowskim.
Nazwa pochodzi od ukr. między Bohami (Boh). Miejscowość leży przy ujściu Bużka do Bohu.
Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1146 roku. W XV wieku Międzybóż stanowił własność królewską. Międzybóż należał wówczas do Sieniawskich. W 1566 roku jego właściciel Mikołaj Sieniawski był oblegany na miejscowym zamku przez Tatarów. W 1593 roku, dzięki staraniom Adama Hieronima Sieniawskiego, król Zygmunt III Waza nadał osadzie prawa miejskie. W czerwcu 1678 nastąpiło wycofanie wojsk polskich z twierdzy. Odzyskana po Traktacie w Karłowicach w 1699 roku.
W 1731 stał się własnością Czartoryskich. W 1790 w tutejszym zamku stacjonował Tadeusz Kościuszko, który poznał tu Teklę Żurowską. Od 1793 w zaborze rosyjskim. Ośrodek chasydyzmu – rodzinne miasto Nachmana z Bracławia i miejsce, gdzie osiedlił się Israel Baal Szem Tow.
Pod rozbiorami siedziba gminy w powiecie latyczowskim guberni podolskiej.
Pod koniec roku 1918 w miejscowości powstała samozwańcza „republika”, na czele której stał Żyd Muszlin. 11 grudnia 1918 oddziały tej „republiki” zdobyły Nowosielicę, urządzając krwawy samosąd[potrzebny przypis].
Podczas okupacji hitlerowskiej, wiosną 1942 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 5000 osób. 2 listopada 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowano na cmentarzu żydowskim.