W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Maximilian O’Donnell von Tyrconnell, który przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i hobbystów. Od swoich początków do obecnego wpływu na społeczeństwo, Maximilian O’Donnell von Tyrconnell był przedmiotem debaty i analiz w różnych dziedzinach nauki. Na przestrzeni dziejów Maximilian O’Donnell von Tyrconnell odgrywał ważną rolę w kształtowaniu kultury i tożsamości różnych grup ludzi. W tym artykule postaramy się rzucić światło na różne aspekty Maximilian O’Donnell von Tyrconnell, od jego początków po implikacje we współczesnym świecie.
tytularny generał major | |
Data i miejsce urodzenia |
29 października 1812 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
14 lipca 1895 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Stanowiska |
adiutant cesarza Franciszka Józefa I |
Odznaczenia | |
Maximilian Karl Lamoral O’Donnell von Tyrconnell (ur. 20 października 1812 w Wiedniu, zm. 14 lipca 1895 w Salzburgu) – austriacki wojskowy, tytularny generał major cesarskiej i królewskiej Armii, honorowy obywatel Lwowa.
Był synem Maurycego, irlandzkiego hrabiego i generała osiadłego w Austrii (1780–1843) oraz Christiny (1788–1867) – nieślubnej córki księcia Charlesa-Josepha de Ligne. Poślubił nie-szlachciankę Franciszkę Wagner, czym naraził się na krytykę ze strony rodziny. Nauki pobierał w szkole wojskowej w Dreźnie, po której służył w jednostkach we Włoszech i na Węgrzech. Był adiutantem cesarza Franciszka Józefa I.
18 lutego 1853 ocalił życie cesarzowi Franciszkowi, podczas próby zamachu przez węgierskiego anarchistę Jánosa Libényiego. Zamachowiec zranił cesarza w szyję, jednak dzięki szybkiej interwencji O’Donella oraz rzeźnika Josepha Ettenreicha, został szybko powstrzymany. Za ten czyn został uhonorowany medalami przez wielu europejskich władców, a cesarz Franciszek odznaczył go Krzyżem Komandorskim Orderu Cesarza Leopolda. Został także uhonorowany honorowym obywatelstwem wielu miast monarchii – m.in. Wiednia, Budapesztu, Pragi, Lublany, a 15 czerwca 1853 – Lwowa. 29 marca 1859 został przeniesiony w stan spoczynku w stopniu tytularnego generała majora.
Jako wotum dziękczynne za uratowanie życia, cesarz Franciszek wzniósł w centrum Wiednia Kościół zwany wotywnym.