Maulaj Sulajman
W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Maulaj Sulajman, badając wszystkie istotne aspekty i przedstawiając pełną i szczegółową wizję tego tematu. Uważany obecnie za jeden z najważniejszych aspektów, Maulaj Sulajman to temat, który zasługuje na dogłębne przestudiowanie i zrozumienie. W tym artykule odkryjemy jego historię, praktyczne zastosowania, wpływ na społeczeństwo i znaczenie w dzisiejszym świecie. Dodatkowo przeanalizujemy różne perspektywy i opinie na ten temat, zapewniając w ten sposób kompletną i obiektywną wizję na temat Maulaj Sulajman. Przygotuj się na zanurzenie się w podróż pełną wiedzy i odkryć na temat Maulaj Sulajman!
| |
| sułtan Maroka | |
| Okres |
od 1792 |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia |
1760 |
| Data i miejsce śmierci |
28 listopada 1822 |
| Ojciec | |
Maulaj Sulajman (arab. سليمان بن محمد = Sulaymān ibn Muḥammad, ur. w 1760, zm. 28 listopada 1822 w Marrakeszu) – sułtan Maroka z dynastii Alawitów, syn sułtana Muhammada III. Panował w latach 1792-1822.
Życiorys
Maulaj Sulajman objął tron po dwóch latach rządów swojego brata Jazida wśród walk o sukcesję, jakie ponownie rozgorzały po okresie spokoju za panowania Muhammada III. Początkowo musiał borykać się z opozycją złożoną ze zwolenników władzy jego drugiego brata Hiszama, którego również okrzyknięto sułtanem. Hiszam ostatecznie abdykował na rzecz Sulajmana pod koniec 1797 roku.
Podobnie jak jego ojciec, Sulajman starał się rozwijać handel z Europą poprzez ulgi podatkowe i celne. Szczególnie bliskie stosunki zawarł ze Stanami Zjednoczonymi. Rozwojowi handlu miał również służyć ogłoszony w 1817 roku oficjalny zakaz piractwa, którego wyegzekwowanie udało się jednak dopiero następcy Sulajmana sułtanowi Abd ar-Rahmanowi.
Pod wpływem ruchów wahhabickich w środkowej Arabii Maulaj Sulajman pod koniec swojego panowania próbował również w Maroku odnowić religię muzułmańską. Zakaz kultu marabutów oraz uroczystości przy grobach świętych i niektórych rytuałów bractw islamskich natrafił jednak na zdecydowany opór społeczeństwa. Wkrótce doszło na tym tle do buntu bractw i marabutów. Po śmierci Sulajmana, jego następca, Abd ar-Rahman, podjął kroki zmierzające do załagodzenia sytuacji.