Marian Borzemski

Marian Borzemski jest dziś tematem niezwykle aktualnym, ponieważ ma bezpośredni wpływ na nasze życie. W całej historii Marian Borzemski był przedmiotem badań, debat i kontrowersji i nic dziwnego, ponieważ jego znaczenie jest niezaprzeczalne. W tym artykule zbadamy różne aspekty Marian Borzemski, analizując jego zaangażowanie w różne aspekty społeczeństwa. Od jego powstania po jego projekcję w przyszłości, w tym jego wpływ na kulturę, politykę i gospodarkę, zagłębimy się w dogłębną analizę, która pozwoli nam lepiej zrozumieć znaczenie Marian Borzemski w dzisiejszym świecie.

Marian Konstanty Borzemski
kapitan kapitan
Data i miejsce urodzenia

21 lipca 1894
Stanisławów

Data i miejsce śmierci

12 listopada 1959
Limanowa

Przebieg służby
Lata służby

1915–1918
1918–1939

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Srebrny Krzyż Zasługi

Marian Konstanty Borzemski h. Jelita (ur. 21 lipca 1894 w Stanisławowie, zm. 12 listopada 1959 w Limanowej) – polski strzelec, olimpijczyk z igrzysk w Paryżu (1924), kapitan piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 21 lipca 1894 Stanisławowie. Był synem Józefa i Katarzyny Thym. W 1906 rozpoczął naukę w szkole realnej w Stanisławowie. Naukę kontynuował we Lwowie. 14 grudnia 1915 zdał wojenny egzamin dojrzałości w C. K. II Szkole Realnej we Lwowie. W latach 1917–1920 studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej.

Kariera wojskowa

16 sierpnia 1915 został wcielony do armii austriackiej. Podczas służby ukończył szkołę oficerską w Ostrawie. 1 listopada 1918 zgłosił się na ochotnika do Wojska Polskiego . Został zweryfikowany na stopień porucznika i został oficerem zawodowym. W za czyny bojowe podczas wojny polsko-bolszewickiej został odznaczony Krzyżem Walecznych . W latach 1918–1922 pełnił służbę w 14 pułku piechoty. A w latach 1922–1927 w 19 pułku piechoty. Został awansowany na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku w korpusie oficerów piechoty. W 1932 pełnił służbę w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie.

Kariera sportowa

Strzelectwo sportowe zaczął uprawiać na początku lat dwudziestych. W tym okresie należał do najlepszych strzelców w Wojsku Polskim. Wielokrotnie odnosił sukcesy na zawodach oficerskich o mistrzostwo VI Okręgu Korpusu, a także w zawodach ogólnopolskich. W 1924 odniósł zwycięstwo na mistrzostwach Polski we Lwowie w konkurencji strzelania z karabinka dowolnego na 300 m z trzech pozycji ustanawiając rekord Polski wynikiem 157 pkt na 300 możliwych. W tym samym roku wystartował w Letnich Igrzyskach Olimpijskich w 1924 w Paryżu. Trzykrotnie uczestniczył w mistrzostwach świata (Mistrzostwa Świata w Strzelectwie 1924, 1927 i 1929). W 1927, na mistrzostwach świata w strzelaniu, zdobył brązowy medal w konkurencji: karabin standard 3 × 20 strzałów na 300 m. W drużynowym konkursie z broni krótkiej zajął 7. miejsce, a drużynowym konkursie z broni długiej 9. miejsce. W zawodach drużynowych uzyskał największą liczbę punktów w drużynie (101). W 1936 na skutek postrzału podczas polowania stracił lewą nogę. Pomimo wypadku zajmował się strzelectwem startował w zawodach sportowych.

Wojna i dalsze losy

Podczas kampanii wrześniowej był kapitanem służby pozaliniowej. Następnie do 1944 przebywał we Lwowie gdzie pracował jako magazynier. latem 1944 przyjechał do Limanowej i osiadł tam na stałe. Pracował w Komitecie Opieki Społecznej. W 1950 uzyskał uprawnienia emerytalne za służbę w Wojsku Polskim. Zmarł 12 listopada 1959 w Limanowej i został tam pochowany na miejscowym cmentarzu.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. II Szkoły Realnej we Lwowie za rok szkolny 1915–16. Lwów: 1916, s. 38.
  2. a b c Wryk 2015 ↓, s. 151.
  3. Wryk 2015 ↓, s. 151-152.
  4. a b c d e f Wryk 2015 ↓, s. 152.
  5. Wladyslaw BORZEMSKI Poland (POL) , ssf-sports.org (ang.).
  6. a b c d Wryk 2015 ↓, s. 153.
  7. Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 57)
  8. M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 103 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.

Bibliografia

  • Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
  • Ryszard Wryk: Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej. Poznań: Nauka i Innowacje, 2015, s. 151–153. ISBN 978-83-64864-22-3.

Linki zewnętrzne