Małgorzata Glücksburg (1905–1981)
Dzisiaj przygotowujemy się do wejścia do ekscytującego świata Małgorzata Glücksburg (1905–1981). Niezależnie od tego, czy chcemy dowiedzieć się więcej na ten temat, poznać czyjeś doświadczenia związane z Małgorzata Glücksburg (1905–1981), czy po prostu chcemy uzyskać aktualne informacje, ten artykuł ma na celu zapewnienie pełnego i szczegółowego przeglądu Małgorzata Glücksburg (1905–1981). Od jego początków po wpływ na społeczeństwo, poprzez najnowsze zastosowania i rozwój, ten tekst ma na celu zaspokojenie ciekawości i potrzeby wiedzy na temat Małgorzata Glücksburg (1905–1981). Dołącz do nas w tej podróży pełnej odkryć i uczenia się, która z pewnością pozostawi nam jaśniejszą i wzbogacającą wizję Małgorzata Glücksburg (1905–1981).
| Μαργαρίτα Γκλύξμπουργκ | |
 mal. Philip de László, 1928 | |
| |
| księżna Hohenlohe na Langenburgu, księżniczka Grecji i Danii | |
| Dynastia | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
18 kwietnia 1905 |
| Data i miejsce śmierci |
24 kwietnia 1981 |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Mąż | |
| Dzieci |
Kraft Aleksander, |
| Rodzeństwo |
Teodora Glücksburg |
| Odznaczenia | |
   
| |
Małgorzata Glücksburg, gr. Μαργαρίτα Γκλύξμπουργκ, niem. Margarita von Glücksburg zu Griechenland und Dänemark (ur. 18 kwietnia 1905 w Atenach, zm. 24 kwietnia 1981 w Bad Wiessee) – grecka arystokratka, członkini rodziny królewskiej, księżniczka Grecji i Danii, tytularna księżna Hohenlohe na Langenburgu jako żona Gotfryda.
Życiorys
Urodziła się jako najstarsza córka Andrzeja (1882–1944), księcia Grecji i Danii, oraz Alicji Battenberg (1885–1969). Miała czworo rodzeństwa: siostry Teodorę (1906–1969), Cecylię (1911–1937) i Zofię (1914–2001) oraz brata Filipa (1921–2021). Została ochrzczona 11 maja 1905 w katedrze Zwiastowania Matki Bożej, a jej rodzicami chrzestnymi byli dziadkowie macierzyści: Ludwik Mountbatten (1854–1921) i Wiktoria Heska (1863–1950). Wychowywała się w Atenach i na Korfu. W rozmowach z matką używała języka angielskiego, ale równie biegle porozumiewała się po grecku, francusku i niemiecku. Otrzymała staranne wykształcenie domowe, typowe dla przedstawicieli arystokracji tego okresu. W 1907–1909 w związku z niestabilną sytuacją polityczną domu panującego, rodzina Małgorzaty często przebywała w podróży, w Wielkiej Brytanii, Rosji, Hesji i na Malcie. W 1917–1920 przebywała z rodziną na emigracji w Szwajcarii, zamieszkując w Lucernie. W 1920 jej rodzina ponownie zamieszkała w Korfu. W tym okresie Małgorzata wraz z siostrą Teodorą rozwijały młodzieńcze zainteresowania archeologią.
W 1922–1936 w związku ze skazaniem ojca na banicję, ponownie na emigracji. Początkowo zamieszkała z rodzicami w Saint-Cloud, zaproszonych przez Marię Bonaparte. Dzięki udzielonemu wsparciu finansowemu ciotek Anastazji Stewart i Edwiny Ashley, w 1923–1929 Małgorzata studiowała historię, archeologię i historię sztuki na Uniwersytecie Paryskim.
W trakcie studiów związała się z Françoisem Ferdinandem d'Isemborg-Birstein (1901–1956), synem François Josepha (1869–1939), francuskiego przemysłowca, wywodzącego się z dawnej rodziny książęcej. Jednak naleganie narzeczonego na konwersję Małgorzaty na katolicyzm zakończyło związek w 1927. W trakcie pobytu w 1928 Rumunii Helena Glücksburg zabiegała o zaaranżowanie prawosławnego małżeństwa Małgorzaty bądź Teodory ze stryjem króla, regentem Mikołajem Hohenzollernem-Sigmaringen. Ostatecznie w 1931 wyszła za mąż za Gotfryda Hohenlohe-Langenburga (1897–1960). Małżeństwo zamieszkało w Weikersheim.
1 maja 1937 wstąpiła do Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii Robotników. Wykorzystując autorytet spokrewnionej rodziny królewskiej prowadziła agitację na rzecz nazizmu w Wielkiej Brytanii i Grecji, jednak bez większego powodzenia. W trakcie II wojny światowej przebywała w Langenburgu, gdzie mieszkała aż do swojej śmierci w 1981.
Życie prywatne
20 kwietnia 1931 w Langenburgu w podwójnej, prawosławnej i luterańskiej ceremonii, wyszła za mąż za Gotfryda Hohenlohe-Langenburga (1897–1960), tytularnego dziedzicznego księcia, syna Ernesta II (1863–1950) i Aleksandry Koburg (1878–1962). Z małżeństwa pochodzi pięcioro dzieci:
- Kraft Aleksander Ernest Ludwik Jerzy Emeryk (1935–2004) ⚭ 1) Karolina Aleksandra von Croÿ (ur. 1938), 2) Irmina Pospesch (ur. 1946)
- Beatrycze Alicja Maria Melita Leopoldyna (1936–1997),
- Jerzy Andrzej Henryk Wilhelm Herman (1938–2021) ⚭ Ludwika Paulina von Schonburg-Waldenburg,
- Ruprecht Zygmunt (1944–1978),
- Albrecht Wolfgang (1944–1992) ⚭ Maria Hildegarda Fischer.
Była matką chrzestną m.in. swojej bratanicy Anny Mountbatten-Windsor (ur. 1950).
Odznaczenia
Dama Krzyża Wielkiego Orderu Feniksa (20 kwietnia 1931),- Dama Komandorii Orderu Dobroczynności,
- Dama Krzyża Wielkiego Orderu śś. Olgi i Zofii (11 maja 1905),
- Odznaka Pamiątkowa 100-lecia Greckiego Domu Królewskiego (1963),
Medal Koronacyjny Królowej Elżbiety II (2 czerwca 1953).
Genealogia
| Prapradziadkowie | Fryderyk Wilhelm Glücksburg
(1785–1831) ∞ 1810 (1789–1867) |
Wilhelm Heski
(1787–1867) ∞ 1810 (1789–1864) |
car Rosji
(1796–1855) ∞ 1817 (1798–1860) |
ks. Saksonii-Altenburga
(1789–1868) ∞ 1817 (1799–1848) |
w. ks. Hesji
(1777–1848) ∞ 1804 (1788–1836) |
Maurycy Hauke-Bosak
(1775–1830) ∞ 1799 (1790–1831) |
Karol Heski
(1809–1879) ∞ 1836 (1815–1885) |
Albert Koburg
(1819–1861) ∞ 1840 kr. Wielkiej Brytanii (1819–1901) |
| Pradziadkowie | kr. Danii, Chrystian IX (1818–1906)
∞ 1842 Ludwika Heska-Kassel (1817–1898) |
Konstanty Nikołajewicz Romanow
(1827–1892) ∞ 1848 Aleksandra Josifowna (1830–1911) |
Aleksander Heski (1823–1888)
∞ 1851 Julia Hauke (1825–1895) |
w. ks. Hesji, Ludwik IV (1837–1892)
∞ 1861 Alicja Koburg (1843–1878) | ||||
| Dziadkowie | kr. Hellenów, Jerzy I (1845–1913)
∞ 1867 Olga Konstantynowna Romanowa (1851–1926) |
Ludwik Battenberg (1854–1921)
∞ 1884 Wiktoria Heska (1863–1950) | ||||||
| Rodzice | Andrzej Glücksburg (1882–1944)
∞ 1903 Alicja Battenberg (1885–1969) | |||||||
| Małgorzata Glücksburg (1905–1981) | ||||||||
Przypisy
- ↑ Vickers 2000 ↓, s. 91–110.
- ↑ Vickers 2000 ↓, s. 73.
- ↑ Tim Heald, The Duke. A Portrait of Prince Philip, London: „Hodder and Stoughton”, 1991, s. 38, ISBN 0-340-54607-7 (ang.).
- ↑ Vickers 2000 ↓, s. 92.
- ↑ Sainz de Medrano 2004 ↓, s. 291–302.
- ↑ Vickers 2000 ↓, s. 142–145.
- ↑ Vickers 2000 ↓, s. 159.
- ↑ Vickers 2000 ↓, s. 176.
- ↑ Philip Eade, Young Prince Philip. His Turbulent Early Life, London: „HarperPress”, 2012, s. 41–46, ISBN 978-0-00-730539-1 (ang.).
- ↑ Sainz de Medrano 2004 ↓, s. 292.
- ↑ Sainz de Medrano 2004 ↓, s. 264.
- ↑ Petropoulos 2006 ↓, s. 382.
- ↑ Petropoulos 2006 ↓, s. 93–199.
- ↑ Arturo E. Beéche, Ilana D. Miller, The Grand Ducal House of Hesse, London: „Eurohistory”, 2020, s. 163–165, ISBN 978-1-944207-08-3 (ang.).
- ↑ Philippe Delorme, Philippe d'Édimbourg. Une vie au service de Sa Majesté, Paris: „Tallandier”, 2017, s. 130, ISBN 979-10-210-2035-1 (fr.).
Bibliografia
- Jonathan Petropoulos: Royals and the Reich. The Princes von Hessen in Nazi Germany. Oxford: Oxford University Press, 2006. ISBN 978-0-19-533927-7. (ang.).
- Ricardo Mateos Sainz de Medrano: La Familia de la Reina Sofía. La Dinastía griega, la Casa de Hannover y los reales primos de Europa. Madrid: „La Esfera de los Libros”, 2004. ISBN 84-9734-195-3. (hiszp.).
- Hugo Vickers: Alice: Princess Andrew of Greece. London: „Hamish Hamilton”, 2000. ISBN 978-0-241-13686-7. (ang.).