Obecnie Liga Państw Arabskich to motyw, który przyciąga uwagę osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Z biegiem czasu Liga Państw Arabskich wykazał swoje znaczenie w obszarach akademickich, zawodowych i społecznych, motywując ekspertów do pogłębienia studiów. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom i aspektom związanym z Liga Państw Arabskich, aby zapewnić kompleksowy i aktualny pogląd na ten temat. Od jego powstania po wpływ na współczesne społeczeństwo – zbadamy, jak Liga Państw Arabskich ewoluował na przestrzeni lat i w jaki sposób nadal jest źródłem zainteresowań i badań.
państwa członkowskie LPA | |
Język roboczy | |
---|---|
Siedziba | |
Członkowie |
22 |
Sekretarz generalny | |
Utworzenie |
22 marca 1945 |
Strona internetowa |
Liga Państw Arabskich (LPA, Liga Arabska; arab. جامعة الدول العربية, Dżami’at ad-Duwal al-Arabijja; ang. League of Arab States, Arab League) – organizacja międzynarodowa utworzona 22 marca 1945 w Kairze na mocy Paktu ustanawiającego Ligę Państw Arabskich przez państwa powiązane wspólnotą języka, historii, kultury i religii. Założycielami Ligi było 6 państw: Egipt, Irak, Syria, Transjordania (od 1949 Jordania), Liban i Arabia Saudyjska. 5 maja 1945 do Ligi przystąpił Jemen. Powstanie Ligi było poprzedzone podpisaniem 7 października 1944 Protokołu Aleksandryjskiego na konferencji przygotowawczej w Aleksandrii (25 września - 5 października 1944), której przewodniczył premier Egiptu. Obecnie jej członkami są 22 państwa oraz Organizacja Wyzwolenia Palestyny. Siedzibą LPA jest Kair (w latach 1979–1990 był nią Tunis).
Członkiem Ligi Państw Arabskich może stać się każde niepodległe państwo arabskie, które podpisze Pakt. Państwo kandydujące zobowiązane jest do złożenia podania w Sekretariacie Generalnym, natomiast decyzję o przyjęciu podejmuje Rada Ligi. Pakt Ligi Państw Arabskich przewiduje możliwość wykluczenia z organizacji np. Rada uczyniła to w stosunku do Egiptu w 1979 roku po podpisaniu przez premiera Anwara Sadata porozumienia z Izraelem w Camp David. Potraktowano to jako złamanie prawa narodu palestyńskiego do samostanowienia. Istnieje również możliwość wypowiedzenia przez państwo Paktu np. Libia uczyniła to dwukrotnie.
Liga Państw Arabskich powstała w celu zacieśnienia współpracy politycznej, społecznej, ekonomicznej, edukacyjnej i kulturowej pomiędzy powstającymi po drugiej wojnie światowej nowymi państwami arabskimi. Przyświecała im także myśl zapewnienia równowagi politycznej (dominującą rolę miał wtedy Egipt) oraz stworzenie jednolitej siły przeciwstawnej do ruchów syjonistycznych.
Cele Ligi można podsumować następująco:
L.p. | Sekretarz generalny | Kraj | Kadencja |
---|---|---|---|
1 | Abdul Rahman Azzam | Egipt | 1945 - 1952 |
2 | Abdul Khlek Hassouna | Egipt | 1952 - 1972 |
3 | Mahmoud Riyadh | Egipt | 1972 - 1979 |
4 | Chedi Klibi | Tunezja | 1979 - 1990 |
5 | Assad al-Assad | Liban | 1990 - 1991 |
6 | Ahmad Esmat Abd al Meguid | Egipt | 1991 - 2001 |
7 | Amr Mahmud Musa | Egipt | 2001 - 2011 |
8 | Nabil al-Arabi | Egipt | 2011 - 2016 |
9 | Ahmad Abu al-Ghajt | Egipt | 2016 - |
Stolica Apostolska zawarła 23 kwietnia 2009 porozumienie z Ligą Arabską. Odnośne Memorandum of Understanding zostało podpisane w Watykanie przez szefa papieskiej dyplomacji abp. Dominique’a Mambertiego oraz sekretarza generalnego Ligi Amra Moussę. Umowa zacieśnia obustronną współpracę na szczeblu politycznym i kulturalnym, zwłaszcza w tym co dotyczy pokoju, bezpieczeństwa oraz stabilności regionalnej i międzynarodowej. Dokument zawiera propozycje dwustronnych konsultacji, także w odniesieniu do inicjatyw międzyreligijnych.