Libacja (rytuał)
Motyw Libacja (rytuał) to taki, który przykuł uwagę tak wielu ludzi na całym świecie. Od powstania w starożytności po znaczenie we współczesnym społeczeństwie, Libacja (rytuał) utrzymuje swoje znaczenie przez lata. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Libacja (rytuał), od jego wpływu na życie codzienne po wpływ na kulturę popularną. Mamy nadzieję odkryć nowe spostrzeżenia i lepiej zrozumieć rolę, jaką odgrywa Libacja (rytuał) w naszym życiu, poprzez szczegółową analizę. Bez wątpienia temat ten będzie nadal aktualny przez wiele lat i nie możemy się doczekać, aby zagłębić się w jego badania.
 |
Ten artykuł od 2013-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Libacja (łac. libatio) – ofiara dla bóstwa składana w formie wylewania na ziemię cennych płynów. Był to zwyczaj istniejący w wielu religiach antycznych, a także w judaizmie, hinduizmie i shintō. U starożytnych Greków i Rzymian jeden z najważniejszych obrzędów religijnych. W relacjach Herodota występował także u Persów, według Pliniusza Młodszego również u Celtów.
Najczęściej stosowane płyny w aktach libacji to: wino, oliwa, kosztowne olejki eteryczne oraz, w tradycji hinduizm, ghi. W tradycji antyku i judaizmie do aktu libacji stosowano specjalne, płaskie naczynia z dzióbkiem, nazywane paterami. W religiach antycznych oddawano w ten sposób hołd głównie bóstwom podziemia, takim jak Hades, stąd ważne było wylewanie płynu bezpośrednio na gołą i spulchnioną ziemię, tak aby mógł on w nią szybko wsiąknąć.
W religii shintō libacja jest nazywana Miki (神酒), dosłownie kami sake (boskie sake). W trakcie ceremonii w shintoistycznej świątyni stosuje się do libacji wino ryżowe – stąd pochodzi nazwa sake dla tego trunku. W warunkach domowych zamiast sake stosuje się często świeżą wodę, którą należy zmieniać każdego ranka. W shintō naczyniem liturgicznym stosowanym do libacji jest porcelanowy lub metalowy kubek bez żadnych ozdób.
