W dzisiejszym świecie Lars Sponheim jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu wielu osób. W całej historii Lars Sponheim odgrywał fundamentalną rolę w społeczeństwie, kulturze i codziennym życiu ludzi. Od samego początku Lars Sponheim wzbudzał debatę, kontrowersje i fascynację, stając się punktem odniesienia do lepszego zrozumienia otaczającego nas świata. W tym artykule zbadamy różne aspekty Lars Sponheim, analizując jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa i jednostki. Dzięki multidyscyplinarnemu podejściu odkryjemy wiele wymiarów i perspektyw, jakie oferuje Lars Sponheim, wzbogacając w ten sposób naszą wiedzę i zrozumienie tego ważnego tematu.
Data i miejsce urodzenia |
23 maja 1957 |
---|---|
Przewodniczący Venstre | |
Okres |
od 1996 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Lars Sponheim (ur. 23 maja 1957 w Halden) – norweski polityk, przewodniczący liberalnej partii Venstre (1996–2010), były minister.
W 1981 ukończył nauki rolnicze w wyższej szkole rolniczej (NLH). Pracował m.in. jako wykładowca i dyrektor szkoły ogrodniczej. W latach 1987–1991 był burmistrzem miejscowości Ulvik. Zaangażował się w działalność partii Venstre. W 1993 został jedynym posłem z ramienia tego ugrupowania do Stortingu. Reelekcję uzyskiwał trzykrotnie, sprawując mandat deputowanego do 2009, przez szereg lat kierował frakcją poselską. W 1996 stanął na czele liberałów, był przewodniczącym tego ugrupowania do 2010, najdłużej w jego historii. Był członkiem obu rządów Kjella Magne Bondevika – w pierwszym pełnił funkcję ministra handlu i przemysłu (od października 1997 do marca 2000), w drugim zajmował stanowisko ministra rolnictwa i żywności (od października 2001 do października 2005). W 2009 znalazł się poza parlamentem, wkrótce zrezygnował z kierowania partią. W 2010 objął urząd gubernatora okręgu Hordaland. W 2019 został dodatkowo gubernatorem okręgu Sogn og Fjordane. W 2020 przeszedł na tożsamą funkcję w nowo utworzonym regionie Vestland; urząd ten sprawował do 2022.
Odznaczony Komandorią Orderu Świętego Olafa (2004).