W tym artykule zajmiemy się Ksenofon Zolotas, tematem, który przyciągnął uwagę i zainteresowanie osób z różnych dziedzin i profili. Ksenofon Zolotas to temat szeroko dyskutowany, który wywołał sprzeczne opinie, generując szerokie spektrum analiz, dyskusji i refleksji. Od samego początku Ksenofon Zolotas był przedmiotem studiów, badań i spekulacji, wzbudzając ciekawość i niepokój u tych, którzy chcą zrozumieć, pogłębić i zrozumieć jego implikacje i konsekwencje. Przez lata Ksenofon Zolotas ewoluował i stał się istotnym tematem w różnych kontekstach, obejmujących aspekty społeczne, polityczne, ekonomiczne, naukowe i kulturowe. W tym artykule zbadamy różne perspektywy, podejścia i debaty związane z Ksenofon Zolotas, aby zaoferować wszechstronną i wzbogacającą wizję tego ekscytującego tematu.
Pełne imię i nazwisko |
Ksenofon Eftimiu Zolotas |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
26 marca 1904 |
Data i miejsce śmierci |
10 czerwca 2004 |
Premier Grecji | |
Okres |
od 23 listopada 1989 |
Poprzednik | |
Następca |
Ksenofon Eftimiu Zolotas (gr. Ξενοφών Ευθυμίου Ζολώτας; ur. 26 marca 1904 w Atenach, zm. 10 czerwca 2004 tamże) – grecki ekonomista i nauczyciel akademicki, długoletni prezes Banku Grecji, od listopada 1989 do kwietnia 1990 premier Grecji.
Z wykształcenia ekonomista, studiował na Uniwersytecie Narodowym im. Kapodistriasa w Atenach, następnie kontynuował studia w Lipsku i Paryżu. Doktoryzował się w 1925. W 1928 został wykładowcą na ateńskiej uczelni oraz na Uniwersytecie Arystotelesa w Salonikach. W 1931 uzyskał pełną profesurę na Uniwersytecie Narodowym im. Kapodistriasa w Atenach. Zrezygnował z niej w 1968 w okresie junty czarnych pułkowników. W 1952 otrzymał godność członka Akademii Ateńskiej.
Jednocześnie kierował Bankiem Grecji; stanowisko gubernatora banku centralnego zajmował w latach 1944–1945, 1955–1967 i 1974–1981. Zajmował także wysokie stanowiska w Międzynarodowym Funduszu Walutowym. Był autorem licznych publikacji dotyczących gospodarki greckiej i światowej. W 1952 pełnił obowiązki ministra koordynacji, w 1974 kierował tym resortem w rządzie jedności narodowej.
W listopadzie 1989, gdy po kolejnych wyborach żadne z ugrupowań nie było w stanie zapewnić sobie większości parlamentarnej, został powołany na premiera. Stanął na czele tymczasowego rządu ponadpartyjnego z udziałem Nowej Demokracji, PASOK-u i Sinaspismos. Zakończył urzędowanie w kwietniu 1990, gdy po następnych wyborach nowym premierem został Konstandinos Mitsotakis.