W świecie Konstantin Maksimowicz na przestrzeni lat zaszło niezliczona ilość znaczących zmian i zmian. Od samego początku Konstantin Maksimowicz przyciąga uwagę i intryguje ludzi w każdym wieku i o każdym zainteresowaniu. Badania i odkrycia związane z Konstantin Maksimowicz były źródłem fascynacji i debaty i nadal mają znaczący wpływ na dzisiejszy świat. Wraz z ewolucją społeczeństwa zmienia się także rola i znaczenie Konstantin Maksimowicz, co czyni go niezwykle istotnym i interesującym tematem do dogłębnego zbadania i zrozumienia. W tym artykule zbadamy znaczenie i ewolucję Konstantin Maksimowicz, a także jego znaczenie i wpływ dzisiaj.
Konstantin Maksimowicz (przed 1905) | |
generał kawalerii | |
Pełne imię i nazwisko |
Konstantin Kławdijewicz Maksimowicz |
---|---|
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1865–1917 |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
konny pułk przyboczny cara, 1. brygada 2. Dywizji Kawalerii Gwardii |
Stanowiska |
generał-gubernator kraju uralskiego, generał-gubernator warszawski |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Konstantin Kławdijewicz Maksimowicz, ros. Константин Клавдиевич Максимович (ur. 14 maja 1849, zm. 1921) – generał-gubernator warszawski i dowódca Warszawskiego Okręgu Wojskowego od 19 lutego do 28 sierpnia 1905, rosyjski generał kawalerii i generał-adiutant przy carze Mikołaju II.
Od 1867 kornet w konnym pułku przybocznym cara. Od 1871 porucznik, od 1873 kapitan, od 1879 pułkownik. W 1874 ukończył z 1. lokatą Akademię Sztabu Generalnego. Od 1879 w carskim orszaku jako adiutant. Walczył w wojnie z Turcją 1877–1878. Od 28 listopada 1892 dowódca 1. brygady 2. Dywizji Kawalerii Gwardii w Petersburgu. 24 lutego 1893 mianowany wojskowym gubernatorem rejonu uralskiego.
Później został mianowany namiestnikiem Kraju Nadwiślańskiego i dowódcą Warszawskiego Okręgu Wojskowego. Piastował to stanowisko jednak tylko pięć miesięcy. W związku z kilkukrotnymi próbami zamachu na jego życie, w maju 1905, uciekł z Warszawy i zaszył się w Twierdzy Zegrze, której nie chciał opuścić. Postawa ta stała się przyczyną jego odwołania. Zastąpił go generał Gieorgij Skałon.
Odznaczony:
Wyróżniony złotym pistoletem za waleczność (1878) i diamentową odznaką Orderu Świętego Aleksandra Newskiego.