W tym artykule poznamy fascynujący świat Kizeryt. Od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, zanurzymy się w szczegółowej analizie, która pozwoli nam zrozumieć jego znaczenie w różnych obszarach. Kizeryt był przez długi czas przedmiotem zainteresowania i debaty, a jego implikacje przekroczyły bariery kulturowe i pokoleniowe. Podczas tej podróży będziemy starali się rozwikłać tajemnice i ciekawostki otaczające Kizeryt, próbując rzucić światło na jego znaczenie w obecnym kontekście.
Właściwości chemiczne i fizyczne | |
Inne nazwy |
kiesertyt |
---|---|
Skład chemiczny |
uwodniony siarczan magnezu |
Twardość w skali Mohsa |
3,5 |
Przełam |
nierówny |
Łupliwość |
bardzo dobra |
Pokrój kryształu |
słupkowy, tabliczkowy |
Układ krystalograficzny |
jednoskośny |
Gęstość minerału |
2,57 g/cm³ |
Właściwości optyczne | |
Barwa |
biały, szary, żółtawy, bezbarwny |
Rysa |
biała |
Połysk |
szklisty |
Kizeryt (kiesertyt) – minerał z gromady siarczanów. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich.
Nazwa pochodzi od nazwiska niemieckiego lekarza Dietricha G. Kiesera (1779-1862).
Bardzo rzadko tworzy kryształy; najczęściej o pokroju krótkosłupkowym, tabliczkowym lub izometryczne (podwójna piramida). Tworzy zbliźniaczenia. Występuje w skupieniach zbitych i ziarnistych. Występuje w postaci warstw i wypryśnięć w złożach soli. Jest kruchy, przezroczysty, bardzo dobrze rozpuszcza się w wodzie (gorzko-słony smak), jest silnie higroskopijny.
Składnik morskich i jeziornych ewaporatów solnych. Najczęściej współwystępuje z takimi minerałami jak: sylwin, kainit, karnalit, halit. Czasami powstaje w procesie ekshalacji wulkanicznej.
Miejsca występowania: