W tym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Kim De Weille. Na kolejnych stronach będziemy badać różne aspekty związane ze Kim De Weille, od jego pochodzenia po najnowsze zastosowania. Kim De Weille to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie, a w miarę postępów naszych badań odkryjemy przyczyny jego fascynacji. Poprzez wywiady, badania i zeznania zagłębimy się w głębię Kim De Weille, aby zrozumieć jego wpływ i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Przygotuj się na odkrycie nowego świata oczami Kim De Weille!
Państwo | |
---|---|
Data urodzenia |
4 kwietnia 1976 |
Status profesjonalny |
1993 |
Zakończenie kariery |
2000 |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje |
0 WTA, 6 ITF |
Najwyżej w rankingu |
116 (13 lutego 1995) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje |
0 WTA, 4 ITF |
Najwyżej w rankingu |
139 (15 kwietnia 1996) |
Australian Open |
1R (1996) |
Kim De Weille (ur. 4 kwietnia 1976) – holenderska tenisistka.
W 1993 wygrała turniej ITF w Burgdorf. Kolejne turniejowe zwycięstwo osiągnęła w Prościejowie, wcześniej w półfinale pokonując Martinę Hingis 5:7, 6:3, 6:2. W tym samym roku wygrała jeszcze w Eastbourne. Dopiero trzy lata później zwyciężyła w kolejnych zawodach. W grze pojedynczej triumfy osiągnęła w Saragossie i w Lleidzie po wygranej kolejno w finałach nad Lourdes Domínguez Lino 6:4, 6:3 i Conchitą Martínez Granados 7:6(7), 6:2. W ćwierćfinale zawodów rangi ITF w Mount Gambier przegrała z Polką Aleksandrą Olszą 0:6, 6:3, 2:6. Kolejne dwa turniejowe zwycięstwa odniosła w grze podwójnej we wspomnianej Saragossie i Barcelonie. W 1998 triumfowała w deblu w Espinho. W 1999 była w finale zawodów ITF w Sheffield, w którym przegrała z Kim Clijsters 3:6, 1:6, wygrała za to rozgrywki deblowe w Birmingham. Ostatni triumf wywalczyła w Amiens w 2000 roku. Zakończyła w nim także karierę tenisową, zwyciężając w 10 turniejach ITF (6 w grze pojedynczej i 4 w grze podwójnej).