W tym artykule zbadamy i przeanalizujemy wpływ Karol Broniatowski na nasze obecne społeczeństwo. Karol Broniatowski to fascynujący i istotny temat, który przyciągnął uwagę ekspertów i ogółu społeczeństwa. Na przestrzeni dziejów Karol Broniatowski odgrywał kluczową rolę w sposobie, w jaki rozumiemy otaczający nas świat i znacząco wpływał na różne aspekty naszego codziennego życia. Stosując podejście multidyscyplinarne, zbadamy różne wymiary Karol Broniatowski i jego znaczenie w takich dziedzinach, jak nauka, kultura, polityka i technologia. Mamy nadzieję, że poprzez krytyczną analizę przedstawimy wszechstronną i wzbogacającą wizję tego tematu i jego wpływu na współczesne społeczeństwo.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Narodowość | |
Alma Mater | |
Dziedzina sztuki |
Karol Broniatowski (ur. 23 kwietnia 1945 w Łodzi) – polski rzeźbiarz zamieszkały w Berlinie. Tworzy rzeźby postaci ludzkich z papieru gazetowego.
Syn Mieczysława Broniatowskiego i Henryki Broniatowskiej, brat Michała Broniatowskiego.
Studiował od roku 1964 na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie u profesora Jerzego Jarnuszkiewicza. Studia ukończył w roku 1970.
W latach 1969–1974 stworzył trzy grupy po ok. 50 figur: kroczących aktów męskich i stojących aktów żeńskich ze skrzyżowanymi nad głową ramionami.
W roku 1972 przedstawił figury z papieru gazetowego na XXXVI Biennale w Wenecji, Biennale w São Paulo, a także w Filadelfii, Paryżu, Mannheimie oraz w galeriach w Nowym Jorku, Antwerpii, Gandawie i Brukseli.
Dzięki stypendium DAAD (Deutscher Akademischer Austauschdienst) w 1976 zamieszkał w Berlinie.
Rozpoczął w Berlinie pracę nad cyklem „Big Man“ – postaci kroczącego mężczyzny o wysokości 18,8 m podzielonej na 93 części z papieru gazetowego i granitu. Części zostały rozmieszczone w wielu miejscowościach i kolekcjach.
W roku 1977 przedstawił ”Obiekt 93 – drugą prezentację Big Mana“ w postaci 93 jaj z polerowanego brązu ułożonych na płycie i odbijających się nawzajem.
W roku 1978 przedstawił „Stukowisko – trzecią prezentację Big Mana“ – wysyłając w eter 93 sygnały – stuknięcia w mikrofon alfabetem Morse’a.
W roku 1979 przedstawił w Muzeum Sztuki w Łodzi „Głowę z piasku“ w postaci formy gipsowej wypełnionej piaskiem. Przy stopniowym usuwaniu części formy ukazywał się piasek. W końcu pozostał tylko sam rozsypany piasek. W roku 1981 przedstawił „rzeźby składane i rozkładane“ – autoportret rzeźbiarza złożony z wielu warstw.
W roku 1985 rozpoczął projekt „małych kroczących“ – 93 figur z brązu o wysokości 25 cm każda kroczących we wspólnym rytmie z lewą nogą do przodu ustawianych w różnych konfiguracjach.
Uczestniczył w wielu konkursach na pomniki. W roku 1991 stworzył „Pomnik deportowanych Żydów Berlina przy dworcu Berlin-Grunewald“ w postaci bloku betonu o długości 20 m z wgłębionymi sylwetkami ludzi.
W roku 1996 na zlecenie LGT Bank w Liechtensteinie stworzył „Stopę z Bendern“ – rzeźbę z brązu o wysokości 5,15 m wyobrażającą fragment stopy niewidzialnego giganta.
Oprócz rzeźb zajmuje się grafiką i rysunkiem.
Dzieła Karola Broniatowskiego znajdują się w prywatnych zbiorach w Berlinie, Kolonii, Bochum, Hannowerze, Warszawie, Paryżu, Gstaad, Vaduz, Gandawie, Antwerpii, Filadelfii i w Nowym Jorku.
Muzea:
Realisierungen im öffentlichen Raum: