Joseph Enakarhire

W dzisiejszym świecie Joseph Enakarhire staje się coraz bardziej istotne. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na sferę kulturową, Joseph Enakarhire stał się tematem ciągłego zainteresowania i debaty. Od swoich początków do dzisiejszej ewolucji, Joseph Enakarhire pozostawił niezatarty ślad w różnych aspektach codziennego życia. W tym artykule dokładnie zbadamy znaczenie Joseph Enakarhire i przeanalizujemy jego wpływ w różnych kontekstach. Od powstania do transformacji w czasie, Joseph Enakarhire pozostaje tematem zainteresowania i znaczenia, wzbudzając ciekawość zarówno badaczy, naukowców, jak i entuzjastów.

Joseph Enakarhire
Data i miejsce urodzenia

6 listopada 1982
Warri

Obywatelstwo

nigeryjskie, belgijskie

Wzrost

184 cm

Pozycja

środkowy obrońca, prawy obrońca

Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
1998–1999 Rangers International
1999–2004 Standard Liège 75 (1)
2004–2005 Sporting CP 19 (0)
2005–2008 Dinamo Moskwa 9 (1)
2006–2007 Girondins Bordeaux (wyp.) 16 (0)
2007–2008 Panathinaikos AO (wyp.) 2 (0)
2012 SP La Fiorita 0 (0)
2013 FK Daugava 2 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2002–2006  Nigeria 22 (2)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Joseph Enakarhire (ur. 6 listopada 1982 w Warri) – nigeryjski piłkarz występujący na pozycji obrońcy, reprezentant Nigerii w latach 2002–2006.

Kariera klubowa

Enakarhire pochodzi z miasta Warri i tam stawiał pierwsze piłkarskie kroki w młodzieżowym zespole Frangers FC. W 1998 roku trafił do Rangers International i zadebiutował w pierwsze lidze Nigerii w wieku niespełna 16 lat. W sezonie zajął z zespołem z Enugu 3. miejsce, a w kolejnym (1999) 5. miejsce.

W sezonie 1999/2000 trafił do belgijskiego Standardu Liège. Wokół transferu nigeryjskiego 17-latka było wiele kontrowersji w związku z prawdziwością jego certyfikatów uprawniających do gry w Belgii. Dopiero z czasem otrzymał oficjalne pozwolenie na grę. Jednak ani w sezonie 1999/2000, ani 2000/01 nie zadebiutował w Eerste Klasse i grał w rezerwach klubu. Dopiero w sezonie 2001/02 został włączony do kadry pierwszego zespołu. W lidze zadebiutował w 12 sierpnia 2001 w zremisowanym 0:0 wyjazdowym meczu z Royal Charleroi Od czasu grywał coraz więcej, a w grudniu stał się graczem pierwszej jedenastki i łącznie rozegrał 25 meczów i strzelił 1 gola (16 kwietnia w wyjazdowym meczu z Beerschot AC, zremisowanym 2:2). Na koniec sezonu zajął ze Standardem 5. miejsce w lidze. W sezonie 2002/03 wybiegał na boisko belgijskiej ekstraklasy w 23 meczach, ale nie zdobył żadnego gola. Jego drużyna zajęła dość niskie miejsce jak na swoją klasę – 7. Enakarhire grał w zespole z Liège jeszcze w sezonie 2003/04 – 27 meczów i ani jednego gola – i zajął ze Standardem miejsce na najniższym stopniu podium, gwarantujące start w Pucharu UEFA.

Latem 2004 roku Enakarhire zmienił swoją przynależność klubową. Przeszedł do portugalskiego Sporting CP. Kwoty transferu nie podano jednak do publicznej wiadomości. Enakarhire w Superlidze zagrał w 19 meczach i ze Sportingiem zajął 3. miejsce w lidze. Z drużyną z Lizbony grał także w Pucharze UEFA i doszedł z nią do finału, w którym Sporting przegrał 1:3 z CSKA Moskwa.

W letnim oknie transferowym w swoich szeregach Enakarhire chciały mieć między innymi czołowe rosyjskie kluby i ostatecznie za 6,5 miliona euro przeszedł do Dinama Moskwa, z którym podpisał 5-letni kontrakt. W rosyjskiej lidze nie grał jednak tak dobrze jak w Standardzie czy Sportingu. Rozegrał 9 meczów i strzelił 1 gola (w wygranym 2:1 meczu z FK Rostów), ale furory w Rosji nie zrobił. Dynamo pomimo wielkich ambicji zajęło dopiero 8. miejsce w lidze. W roku 2006 ani razu nie pojawił się na boisku w ligowym meczu i latem został wystawiony na listę transferową. Jego osobą zainteresował się trener Girondins Bordeaux Ricardo Gomes i ściągnął Nigeryjczyka na roczne wypożyczenie do swojego klubu. W Ligue 1 zadebiutował 23 września w wygranym 2:1 meczu z Troyes AC, gdy wszedł po przerwie za Francka Juriettiego. Wziął też udział w 3 meczach "Żyrondystów" w Lidze Mistrzów. Klub z Bordeaux zajął 3. miejsce i awansował do Pucharu UEFA.

W lipcu 2007 roku Enakarhire został wypożyczony na 12 miesięcy do Panathinaikos AO. W styczniu 2008 roku, po rozegraniu 2 meczów w Alpha Ethniki, powrócił do Dinama Moskwa i wkrótce rozwiązał swoją umowę. Przez kolejny rok poszukiwał klubu, po czym zawiesił karierę. W czerwcu 2012 roku został zawodnikiem SP La Fiorita. W barwach tego klubu zaliczył 2 występy w kwalifikacjach Ligi Europy 2012/13. Na początku 2013 roku został graczem FK Daugava, dla której rozegrał 2 spotkania w Virslīdze i wywalczył Superpuchar Łotwy.

Statystyki kariery

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
1998 Rangers International  Nigeria Nigeria Premier League ? ?
1999 Rangers International  Nigeria Nigeria Premier League ? ?
1999/00 Standard Liège  Belgia Eerste Klasse 0 0
2000/01 Standard Liège  Belgia Eerste Klasse 0 0
2001/02 Standard Liège  Belgia Eerste Klasse 27 1
2002/03 Standard Liège  Belgia Eerste Klasse 22 0
2003/04 Standard Liège  Belgia Eerste Klasse 26 0
2004/05 Sporting CP  Portugalia Superliga 19 0
2005 Dinamo Moskwa  Rosja Priemjer-Liga 9 1
2006 Dinamo Moskwa  Rosja Priemjer-Liga 0 0
2006/07 Girondins Bordeaux  Francja Ligue 1 16 0
2007/08 Panathinaikos AO  Grecja Alpha Ethniki 2 0
2012/13 SP La Fiorita  San Marino Campionato Sammarinese 0 0
2013 FK Daugava  Łotwa Virslīga 2 0

Kariera reprezentacyjna

W 1999 roku Enakarhire był członkiem reprezentacji Nigerii U-17, która brała udział w Meridian Cup. Zagrał tam udane 3 mecze i wtedy zainteresowali się nim menedżerowie z Europy i zaraz potem Joseph trafił do Standardu.

20 listopada 2002 Enakarhire zadebiutował w seniorskiej reprezentacji Nigerii w zremisowanym 0:0 towarzyskim meczu z Jamajką w Lagos. W 2004 roku został powołany do kadry na Puchar Narodów Afryki 2004. Był tam jednak rezerwowym zawodnikiem i zagrał w 2 meczach. W ćwierćfinałowym z Kamerunem (2:1) zaliczył symboliczny występ wchodząc na boisko w 90 minucie. W meczu o 3. miejsce, wygranym 2:1 z Mali zagrał już pełne 90 minut. W tym samym roku był podstawowym zawodnikiem Nigerii w eliminacjach do Mistrzostw Świata w Niemczech i w meczu z Zimbabwe, wygranym 3:0, zdobył jednego z goli. W 2006 był partnerem Josepha Yobo w Pucharze Narodów Afryki w Egipcie. Grał we wszystkich grupowych meczach "Super Orłów" oraz w ćwierćfinale i półfinale. Po tym ostatnim, przegranym 0:1 z Wybrzeżem Kości Słoniowej był krytykowany za swoją postawę i winny utracie gola po strzale Didiera Drogby. W meczu o 3. miejsce, wygranym z Senegalem nie zagrał z powodu nadmiaru kartek.

Sukcesy

Girondins Bordeaux
FK Daugava

Bibliografia