José Ituarte Moscardó
W dzisiejszym artykule zajmiemy się José Ituarte Moscardó, tematem, który z biegiem czasu wzbudził zainteresowanie i debatę. José Ituarte Moscardó jest podstawowym elementem życia wielu ludzi, a jego wpływ rozciąga się na różne aspekty, od życia codziennego po sferę zawodową. W tym artykule szczegółowo przyjrzymy się różnym aspektom José Ituarte Moscardó, od jego początków po dzisiejsze znaczenie. Dodatkowo przeanalizujemy opinie ekspertów w danej dziedzinie i przedstawimy konkretne przykłady, które zilustrują znaczenie José Ituarte Moscardó we współczesnym społeczeństwie. Przygotuj się na fascynującą podróż po świecie José Ituarte Moscardó!
.jpg) José Ituarte Moscardó, 1941 | |
 generał porucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
12 kwietnia 1956 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| |
José Ituarte Moscardó (ur. 26 października 1878 w Madrycie, zm. 12 kwietnia 1956 tamże) – hiszpański generał, uczestnik hiszpańskiej wojny domowej, bohater frankistowskiej Hiszpanii.
Życiorys
W hiszpańskiej wojnie domowej (1936–1939), w randze pułkownika, był dowódcą obrony Alkazaru w Toledo. Przez ponad dwa miesiące, od 22 lipca do 27 września 1936, dowodząc 1200 obrońcami, powstrzymywał ataki ponad dziesięciokrotnie liczniejszych oddziałów republikańskich. Odmówił poddania twierdzy w sytuacji, gdy dowódca milicji republikańskiej w Toledo Candido Cabello zagroził zamordowaniem jego 24-letniego syna Luisa znajdującego się w niewoli. Syn pułkownika Moscardó został wkrótce potem zamordowany przez republikanów. Niewolę przetrwali: żona pułkownika i jego najmłodszy, 16-letni syn Carmelo, którzy z więzienia z pomocą jednego z anarchistów dostali się do szpitala psychiatrycznego. Doczekali tam nadejścia wojsk frankistowskich. W czasie wojny zginął także najstarszy syn generała, Pepe, aresztowany i rozstrzelany w Barcelonie. Za obronę Toledo Moscardó został awansowany przez Franco na generała.
Po wojnie domowej sprawował liczne funkcje w rządzie i Falandze, m.in. był prezydentem Hiszpańskiego Komitetu Olimpijskiego od 1941 do swojej śmierci w 1956.
Dla zwolenników Franco José Moscardó stał się symbolem męstwa i oddania sprawie, a jednocześnie los jego syna symbolizował dla nich zezwierzęcenie republikanów hiszpańskich. Oba te aspekty często poruszała propaganda frankistowska.
Bibliografia, literatura
- Pío Moa, Mity wojny domowej. Hiszpania 1936-1939, Warszawa 2007, Wyd. Fronda, ISBN 978-83-60335-61-1