W dzisiejszym świecie John Harrison wywołał wiele zainteresowania i debaty zarówno wśród ekspertów, jak i fanów. Od momentu pojawienia się John Harrison przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie, wzbudzając ciekawość i wywołując pasjonujące dyskusje. Ponieważ John Harrison w dalszym ciągu zyskuje na znaczeniu w sferze publicznej, niezwykle istotne jest dokładne zbadanie jego wpływu na społeczeństwo, kulturę i życie codzienne. W tym artykule szczegółowo omówimy wiele aspektów John Harrison, zapewniając kompleksowy i aktualny pogląd na ten temat. Mamy nadzieję, że poprzez dogłębną i przemyślaną analizę rzucimy światło na różne aspekty otaczające John Harrison, oferując czytelnikom głębsze i bardziej szczegółowe zrozumienie tego problemu.
John Harrison (ur. 24 marca 1693 w Foulby, zm. 24 marca 1776 w Londynie) – brytyjski cieśla i zegarmistrz samouk; zbudował pierwszy zegar (tzw. chronometr), którego konstrukcja i dokładność umożliwiała mu pracę na statkach.
Umożliwiło to rozwiązanie problemu określania długości geograficznej. Dzięki swej konstrukcji Harrison zdobył ustanowioną w 1714 roku przez ustawę Longitude Act nagrodę parlamentu brytyjskiego w wysokości 20 000 funtów za rozwiązanie tego problemu. Laureat Medalu Copleya (1749).
Harrison urodził się w miejscowości Foulby, niedaleko Wakefield w hrabstwie Yorkshire. Około roku 1700 jego rodzina przeniosła się do miejscowości Barrow upon Humber. John był najstarszym dzieckiem w rodzinie i został przyuczony do zawodu cieśli przez ojca. Pracując jako cieśla, zajmował się naprawą zegarów w wolnym czasie.
W trakcie swego życia opracował wiele rozwiązań, które w znaczący sposób poprawiły precyzję działania zegarów mechanicznych, m.in.:
W roku 1728 zdecydował się na wyjazd do Londynu, aby wziąć udział w konkursie na rozwiązanie problemu pomiaru długości geograficznej (Longitude Act). Dzięki pomocy Edmunda Halleya, królewskiego astronoma i członka komisji konkursowej poznał George’a Grahama – zegarmistrza londyńskiego, który zachęcił go do pracy i pożyczył pieniądze. W roku 1735 ukończył budowę zegara nazwanego H-1 (ważył 34 kg, zajmował sześcienną szafę o krawędzi 1,2 m). Testy przeprowadzone w roku 1736, mimo że wykazały dokładność zegara wynoszącą kilka sekund na dobę, nie zadowoliły Harrisona, który przystąpił do konstruowania kolejnych zegarów: