Jhonny González

W dzisiejszym świecie Jhonny González stał się powracającym i bardzo ważnym tematem dyskusji w różnych obszarach. Jego znaczenie przekroczyło granice i przyciągnęło uwagę zarówno ekspertów, naukowców, jak i zwykłych ludzi. Wpływ Jhonny González jest zauważalny w społeczeństwie, gospodarce, polityce i kulturze, generując znaczący wpływ na sposób interakcji i funkcjonowania ludzi w swoim otoczeniu. W tym artykule podjęto próbę dogłębnej analizy zjawiska Jhonny González, badając jego wielowymiarowe wymiary i oferując wszechstronną perspektywę, która pozwala nam zrozumieć jego zakres i konsekwencje dla teraźniejszości i przyszłości.

Jhonny González
Pseudonim

Bombadero

Data i miejsce urodzenia

15 września 1981
Meksyk

Obywatelstwo

Meksyk

Wzrost

169 cm

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

kogucia, junior piórkowa, piórkowa

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

77

Zwycięstwa

66

Przez nokauty

54

Porażki

11 (4 KO)

  1. Bilans walk aktualny na 7 października 2018.

Jhonny González (ur. 15 września 1981 w Meksyku) – meksykański bokser, były zawodowy mistrz świata wagi piórkowej organizacji WBC oraz wagi koguciej organizacji WBO.

Karierę zawodową rozpoczął 14 sierpnia 1999. Do roku 2005 stoczył 34 walki, z których wygrał 30. W tym czasie zdobył lokalne tytułu NABF, WBC Continental Americas i WBO NABO.

29 października 2005 w Tucson (USA) stanął do pojedynku o tytuł mistrza świata organizacji WBO w wadze koguciej z Tajem Ratanachai Sor Vorapinem wygrywając przez techniczny nokaut w siódmej rundzie. Skutecznie obronił tytuł 27 maja 2006 z Meksykaninem Fernando Montielem wygrywając niejednogłośnie na punkty.

Stale pozostając mistrzem w wadze koguciej przystąpił do walki o tytuł WBC w wadze junior piórkowej. 16 września 2006 przegrał przez techniczny nokaut w dziesiątej rundzie z Izraelem Vázquezem z Meksyku.

Po porażce powrócił do wagi koguciej. W kolejnej obronie tytułu 30 marca 2007 pokonał, byłego mistrza świata w wadze muszej organizacji IBF, Kolumbijczyka Irene Pacheco przez techniczny nokaut w dziewiątej rundzie. Kolejna próba obrony okazała się nieudana. 11 sierpnia przegrał z Filipińczykiem Gerry Peñalosą przez nokaut w siódmej rundzie.

W roku 2009 podjął próbę zdobycia tytułu junior piórkowej organizacji WBC. Przegrał z Japończykiem Toshiaki Nishioka przez nokaut w trzeciej rundzie choć sam miał przeciwnika na deskach w pierwszej rundzie.

Po porażce przeszedł do kategorii piórkowej wygrywając pojedynek o tytuł WBC FECARBOX będący zarazem eliminacją do walki o tytuł mistrza WBC oraz zdobywając tytuł organizacji IBO. 8 kwietnia 2011 stanął w Kobe, jako obowiązkowy pretendent, do walki z Hozumi Hasegawą o tytuł mistrza. Wygrał przez techniczny nokaut w czwartej rundzie i został mistrzem świata organizacji WBC. Po trzech miesiącach, 9 lipca, w pierwszej obronie tytułu pokonał rodaka Tomasa Villę przez techniczny nokaut w czwartej rundzie. W kolejnych obronach tytułu, 15 września, pokonał Rogersa Mtagwę z Tanzanii przez techniczny nokaut w drugiej rundzie a 3 grudnia znokautował w drugiej rundzie Panamczyka Roineta Caballero.

28 kwietnia 2012 zmierzył się z byłym mistrzem WBC tej kategorii, Elio Rojasem z Dominikany, który zawiesił w 2010 tytuł z powodu poważnej kontuzji. Zwyciężył jednogłośnie na punkty i obronił pas mistrzowski. Do kolejnej obrony doszło 15 września w Las Vegas. Zmierzył się z mistrzem WBO w wadze junior piórkowej w latach 2005-2008 rodakiem Danielem Ponce de Leonem. Przegrał jednogłośną decyzją sędziów i utracił tytuł. Walka została przerwana w ósmej rundzie po przypadkowym zderzeniem głowami.

Kolejną walkę w obronie pasa WBC stoczył 28 marca 2015 w Las Vegas z Amerykaninem Garym Russellem Jr (25-1, 14 KO). Przegrywając przez techniczny nokaut w czwartej rundzie i tracąc tytuł.

Przypisy

Linki zewnętrzne