Jean Dominique Cassini
W tym artykule zbadamy fascynujący świat Jean Dominique Cassini, odnosząc się do jego znaczeń, pochodzenia, wpływu na dzisiejsze społeczeństwo i jego znaczenia w różnych obszarach. Jean Dominique Cassini jest przedmiotem badań i debat od dziesięcioleci, a jego obecność staje się coraz bardziej znacząca w naszym codziennym życiu. Od wpływu na kulturę popularną po wpływ na technologię, Jean Dominique Cassini odcisnął swoje piętno na historii i nadal odgrywa kluczową rolę w sposobie, w jaki postrzegamy otaczający nas świat. W tym artykule szczegółowo przeanalizujemy wiele aspektów związanych z Jean Dominique Cassini, aby zapewnić wszechstronną i wzbogacającą wizję tego bardzo istotnego tematu.
_-_Julien_L%C3%A9opold_Boilly.jpg) Jean Dominique Cassini na litografii Boilly'ego | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Specjalność: astronomia, kartografia | |
| Uczelnia/Instytut/Instytucja | |
Jean Dominique Cassini (ur. 30 czerwca 1748 w Paryżu, zm. 18 października 1845 w Thury-sous-Clermont) – francuski kartograf i astronom.
Pochodził ze znanej rodziny astronomów pochodzenia włoskiego. Jego ojcem był César François Cassini de Thury, a pradziadkiem Giovanni Cassini. Został członkiem Francuskiej Akademii Nauk w 1770 roku. Po śmierci ojca był dyrektorem Obserwatorium Paryskiego.
Najważniejszym jego dziełem jest dokończenie po swoim ojcu mapy Francji. Złożona z 182 arkuszy i wykonana w skali 1:86400, charakteryzuje się dużą dokładnością a jej powierzchnia wynosi 11 metrów kwadratowych.
Podczas rewolucji francuskiej był przez siedem miesięcy więziony, ale został uniewinniony. Po reorganizacji akademii został członkiem Instytutu Francji, a Napoleon I Bonaparte mianował go hrabią. Ostatnie lata swego życia spędził w rodzinnym majątku Thury-sous-Clermont. Jego syn Henri był botanikiem i wojskowym.
Napisał: Voyage fart par ordre du roi 1768-1769 pour éprouver les montres marines de Jules Leroy (1770). Opisał historię obserwatorium Cassinich oraz swoich przodków w dziele Mémoires pour servir à l'histoire des sciences (1810). Pod koniec życia wydał tom poezji.