W tym artykule przedstawiamy wszystkie potrzebne informacje na temat Javier Pérez de Cuéllar. Niezależnie od tego, czy szukasz porad, ciekawostek, rekomendacji, czy po prostu chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat, jesteś we właściwym miejscu. Javier Pérez de Cuéllar to temat, który w ostatnich latach przykuł uwagę wielu osób, dlatego postanowiliśmy zebrać wszystkie istotne informacje i przedstawić je w jasny i zwięzły sposób. Przygotuj się więc na zanurzenie się w fascynującym świecie Javier Pérez de Cuéllar i odkryj wszystko, co ten motyw ma do zaoferowania.
Pełne imię i nazwisko |
Javier Pérez de Cuéllar Guerra |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
19 stycznia 1920 |
Data i miejsce śmierci |
4 marca 2020 |
Sekretarz generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych | |
Okres |
od 1 stycznia 1982 |
Poprzednik | |
Następca | |
Premier Peru | |
Okres |
od 22 listopada 2000 |
Poprzednik |
Federico Salas |
Następca |
Roberto Dañino Zapata |
Odznaczenia | |
Javier Pérez de Cuéllar Guerra (ur. 19 stycznia 1920 w Limie, zm. 4 marca 2020 tamże) – peruwiański polityk i dyplomata, w latach 1982–1991 sekretarz generalny ONZ, w latach 2000–2001 premier Peru.
W 1940 rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, a w 1944 wstąpił do korpusu dyplomatycznego Peru, pełniąc funkcję sekretarza ambasady w placówkach we Francji, Wielkiej Brytanii, Boliwii i Brazylii. Od 1961 był ambasadorem w Szwajcarii, ZSRR, Polsce i Wenezueli. W latach 1971–1975 był przedstawicielem Peru w ONZ, a w okresie 1975–1977 zastępcą sekretarza generalnego.
27 lutego 1979 został mianowany podsekretarzem ONZ do spraw specjalnych i był osobistym przedstawicielem sekretarza generalnego do spraw Afganistanu. 1 stycznia 1982 objął po raz pierwszy funkcję sekretarza generalnego.
Jako sekretarz generalny dzięki swym talentom negocjacyjnym doprowadził do zawieszenia broni w wojnie iracko-irańskiej w 1988, a także do uzyskania niepodległości przez Namibię w 1990. Tuż przed I wojną w Zatoce Perskiej negocjował z Saddamem Husajnem wycofanie oddziałów irackich z Kuwejtu.
Po dwóch kadencjach na stanowisku sekretarza generalnego założył w 1995 Związek na rzecz Peru, z ramienia którego kandydował w wyborach prezydenckich. W 1995 przegrał wybory prezydenckie z Alberto Fujimorim. Po ucieczce Fujimoriego i w okresie powstałych wówczas zamieszek, od listopada 2000 do lipca 2001 pełnił funkcję premiera kraju, potem był ambasadorem we Francji, kończąc misję we wrześniu 2004.
W 1984 Uniwersytet Jagielloński przyznał mu tytuł doktora honoris causa.