Dziś Jarosław Włodarczyk (astronom) pozostaje tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona odbiorców. Wraz z rosnącym zainteresowaniem Jarosław Włodarczyk (astronom), istotne jest podejście do tego tematu z różnych perspektyw i oferowanie aktualnych i wysokiej jakości informacji. W tym artykule zbadamy niektóre z najważniejszych aspektów związanych z Jarosław Włodarczyk (astronom), analizując jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo i jego znaczenie dla różnych obszarów. Od ewolucji na przestrzeni czasu po implikacje dla współczesnego świata, Jarosław Włodarczyk (astronom) jest tematem zasługującym na szczególną uwagę i szczegółową analizę, aby w pełni zrozumieć jego wpływ na różne aspekty codziennego życia.
Jarosław Remigiusz Włodarczyk (ur. 13 sierpnia 1961) – polski historyk astronomii.
Absolwent II Liceum Ogólnokształcącego w Świdnicy, a następnie Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii, kierunek astronomia, na Uniwersytecie Wrocławskim, doktorat i habilitacja z historii astronomii w Instytucie Historii Nauki PAN w Warszawie.
Od 2014 profesor zwyczajny; uczeń Jerzego Dobrzyckiego; pracownik Instytutu Historii Nauki im. Ludwika i Aleksandra Birkenmajerów PAN (w latach 2015–2019 dyrektor) i Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (2007–2021).
Autor licznych artykułów naukowych (m.in. w „Journal for the History of Astronomy”, "Notes and Records: The Royal Society journal of the history of science" i „Kwartalniku Historii Nauki i Techniki”), popularnonaukowych (m.in. w „Wiedzy i Życiu”) i tłumaczeń książkowych; wydał cykl zeszytów Niebo za oknem (dla lat 1999–2002).
W 1995 „za popularyzację wiedzy o Wszechświecie” otrzymał medal im. prof. Włodzimierza Zonna, przyznawany przez Polskie Towarzystwo Astronomiczne. Twórca i wieloletni redaktor naczelny serii książek popularnonaukowych „Na ścieżkach nauki”.
Redaktor naczelny (od 2007) serii Studia Copernicana. Twórca i redaktor naukowy serii „Biblioteka Klasyków Nauki” wydawanej przez Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego oraz serii "Bibliotheca Heveliana" wydawanej przez Instytut Historii Nauki PAN i PAN Bibliotekę Gdańską. Od 2010 kieruje polskim zespołem, działającym w ramach międzynarodowego projektu edycji korespondencji Jana Heweliusza pod egidą Union Académique International oraz Académie Internationale d’Histoire des Sciences.
W 2007 Jarosław Włodarczyk opublikował w czasopiśmie „Journal for the History of Astronomy” pracę, w której udowadnia, że Mikołaj Kopernik stosował do obserwacji zaćmień Słońca camera obscura. Włodarczyk porównał wyniki uzyskane przez Kopernika z wyliczonymi współcześnie maksymalnymi fazami zaćmień Słońca we Fromborku. Różnice pomiędzy nimi mogły wynikać z błędów generowanych przez camera obscura.
Członek Polskiego Towarzystwa Astronomicznego, Komitetu Historii Nauki i Techniki PAN (w kadencji 2011–2015 zastępca przewodniczącego), Johannes Kepler Working Group przy Międzynarodowej Unii Astronomicznej, Komitetu Kasy im. Józefa Mianowskiego – Fundacji Popierania Nauki (od 1994), członek korespondent Académie internationale d'histoire des sciences , Polskiej Akademii Nauk (od 2022) i Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.