W tym artykule szczegółowo omówimy Jan Sokołowski (malarz), temat, który w ostatnich latach staje się coraz ważniejszy. Jan Sokołowski (malarz) to temat, który wzbudza zainteresowanie i debatę w różnych obszarach społeczeństwa, od polityki po kulturę popularną. W całym artykule zbadamy wiele aspektów Jan Sokołowski (malarz), analizując jego wpływ na codzienne życie ludzi i jego znaczenie w obrazie globalnym. Ponadto zagłębimy się w jego historię, ewolucję i możliwy przyszły rozwój, aby zaoferować kompletną i zaktualizowaną wizję Jan Sokołowski (malarz). Celem tego artykułu, od jego początków po przyszłe implikacje, jest rzucenie światła na temat, który w dalszym ciągu przyciąga uwagę osób o różnych profilach i zainteresowaniach.
Data i miejsce urodzenia |
28 sierpnia 1904 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
2 grudnia 1953 |
Zawód, zajęcie |
malarz |
Narodowość | |
Alma Mater | |
Stanowisko |
profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie |
Rodzice |
Stanisław Sokołowski |
Odznaczenia | |
Jan Seweryn Sokołowski (ur. 28 sierpnia 1904 we Lwowie, zm. 2 grudnia 1953 w Warszawie) – polski malarz, taternik.
Syn zasłużonego dla leśnictwa polskiego Stanisława Sokołowskiego oraz Agnieszki z Walczaków (1866–1951), brat Mariana, Adama, Stanisława, Witolda i Zofii. Do gimnazjum chodził w Zakopanem (matura 1924). Malarstwo studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Był uczniem Felicjana Kowarskiego. Studia malarskie kontynuował we Włoszech i Francji. W 1946 sam został profesorem w warszawskiej ASP.
Malował przede wszystkim pejzaże oraz portrety. Znaczna część jego twórczości łączy się z Zakopanem i Tatrami. Są to pejzaże, m.in. Dolina Jaworzynki (1941) i cykl Krajobraz zakopiański (1943–44). Jego znanymi obrazami są także portret Karola Szymanowskiego (1952) i kompozycja figuralna Kostka Napierski z góralami (1951). Ponadto był twórcą mozaiki nad wejściem do restauracji hotelu „Giewont” w Zakopanem, a także polichromii wnętrza domu wczasowego „Halny” (dawna „Żychoniówka”).
W Warszawie stworzył zegar mozaikowy na Mariensztacie oraz plafon w Teatrze Narodowym. Kierował także pracami nad polichromią Rynku Starego Miasta.
22 lipca 1953 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1953 otrzymał nagrodę państwową II stopnia.
Od 9 listopada 1936 był mężem Ireny z Piekarskich (1912–1999).
Zmarł w stolicy. Został pochowany na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem (sektor L-I-2).
W latach 20. XX w. zaczął uprawiać taternictwo. Dokonał jednego z pierwszych powtórzeń przejścia północnej ściany Koziego Wierchu oraz pierwszego zimowego przejścia Orlich Turniczek i Buczynowych Czub w 1925 (z bratem Stanisławem).