Jan Dobosz
W tym artykule zagłębimy się w Jan Dobosz, badając jego różne aspekty i wpływ na nasze życie. Jan Dobosz to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie, wywołując debatę i refleksję na temat jego znaczenia i przydatności. Gdy zagłębimy się w analizę Jan Dobosz, odkryjemy jego wielorakie wymiary i wpływ na nasze społeczeństwo, naszą kulturę i nasz sposób widzenia świata. Od początków do obecnej ewolucji, Jan Dobosz nadal jest tematem cieszącym się dużym zainteresowaniem ekspertów i ogółu społeczeństwa. Dołącz do nas w tej podróży pełnej odkryć i refleksji na temat Jan Dobosz.
 Jan Dobosz, 1975 | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód |
śpiewak operowy |
| Aktywność |
od 1961 |
Jan Dobosz (ur. 16 kwietnia 1943) – polski śpiewak operowy (baryton).
Jan Dobosz śpiewać rozpoczął w 1961 roku w Zespole Pieśni i Tańca „Śląsk” im. Stanisława Hadyny, gdzie występował jako solista do roku 1973. Równocześnie, w latach 1964–1967, kształcił swój głos u polskiej śpiewaczki Ady Sari.
Studia wokalne odbył w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach, uzyskując dyplom magistra sztuki w klasie prof. Heleny Łazarskiej w 1975 roku. Ukończył także kurs mistrzowski w Weimarze, u rosyjskiego barytona Pawła Lisicjana.
Będąc studentem, w 1973 roku, został solistą Opery Śląskiej w Bytomiu, gdzie pracował do roku 1977. W latach 1977–1983 występował w Teatrze Wielkim w Łodzi. Od 1982 roku współpracował z Teatrem Wielkim w Warszawie, gdzie był solistą przez ponad następnych 20 lat.
Występował gościnnie na wielu polskich scenach operowych oraz filharmonicznych, a także m.in. w Paryżu, Vichy, Berlinie, Dreźnie, Luksemburgu, Wiedniu (Opera Wiedeńska), Londynie, Brukseli, Tel Awiwie, Atenach, Moskwie, Wilnie, Lwowie.
Zaproszony przez Orkiestrę Symfoniczną BBC wziął udział w koncertowym wykonaniu „Króla Rogera” Karola Szymanowskiego w Londynie (partia tytułowa) (marzec 1990).
Dla Polskiego Radia dokonał nagrania partii Stacha w „Verbum nobile” Stanisława Moniuszki pod dyrekcją Bogusława Madeya.
W nagraniu na płytę winylową opery M. Musorgskiego „Borys Godunow” pod dyrekcją Roberta Satanowskiego zaśpiewał partię Szczełkałowa (1986).
Nagrana z jego udziałem opera „Halka” Stanisława Moniuszki uzyskała status złotej płyty.
Żonaty ze śpiewaczką operową (mezzosopran), dr hab. Krystyną Jaźwińską-Dobosz (wspólpracowniczka Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina).
Partie operowe
- Gioacchino Rossini – Figaro i Fiorello w „Cyruliku sewilskim”, Taddeo i Ali we „Włoszce w Algierze”
- Gaetano Donizetti – Malatesta w „Don Pasquale”, Lord Ashton w Łucji z Lammermoor
- Carl Maria von Weber – Ottokar w „Wolnym strzelcu”
- Karol Kurpiński – Jagiełło w „Jadwidze, królowej Polski”
- Stanisław Moniuszko – Miecznik w „Strasznym Dworze”, Janusz w „Halce”, Stanisław w „Verbum nobile”
- Ignacy Jan Paderewski – Urok w „Manru”
- Piotr Czajkowski – Oniegin w „Eugeniuszu Onieginie”, Jelecki w „Damie Pikowej”, Robert w „Jolancie”
- Modest Musorgski – Szczełkałow i Rangoni w „Borysie Godunowie”
- Charles Gounod – Walenty w Fauście
- Georges Bizet – Escamillo i Dancairo w Carmen (opera)
- Giuseppe Verdi – Germont w „Traviacie”, Poza w „Don Carlosie”, Marullo w „Rigoletto”, Di Luna w „Trubadurze”
- Richard Wagner – Donner w „Złocie Renu”, Rycerz Graala w „Parsifalu”, Wolfram w „Tannhäuserze”
- Ruggero Leoncavallo – Prolog i Canio w „Pajacach”
- Giacomo Puccini – Marceli w „Cyganerii”, Sharpless w „Madame Butterfly”, Sciarone w „Tosce”, Mandaryn w „Turandot”
- Richard Strauss – Komisarz policji w „Kawalerze srebrnej róży”
- Karol Szymanowski – Król Roger w „Królu Rogerze”
- Krzysztof Penderecki – Mammon w „Raju utraconym”
- Siergiej Prokofjew – Ojciec Chartrez w „Zaręczynach w klasztorze”
- Carl Orff – partia barytonowa w „Carmina burana”, „Księżycu”
- Rainer Kunad – Jezus z Nazaretu i Gogol w „Mistrzu i Małgorzacie”
- Romuald Twardowski – Longin w „Historii o św. Katarzynie”
- Maciej Kamieński – Komisyja w Nędzy uszczęśliwionej
- Ludwig van Beethoven – Don Fernando (Minister) w Fidelio
Przypisy
- ↑ Historia – Instytut Wokalno-Aktorski , iwa.am.katowice.pl (pol.).
- ↑ a b c Jan Dobosz, Encyklopedia teatru polskiego (osoby). .
- ↑ Le roi Roger, Szymanowski, Premières loges, 2009, ISBN 978-2-84385-258-9 (fr.).
- ↑ Onyx Sp. z o.o., ZPAV :: Bestsellery i wyróżnienia – Wyróżnienia – Złote płyty CD – Archiwum , bestsellery.zpav.pl .
- ↑ prof. UMFC dr hab. Krystyna Jaźwińska-Dobosz « UMFC , chopin.edu.pl (pol.).
- ↑ Obiekty – Archiwum Teatr Wielki , archiwum.teatrwielki.pl (pol.).
- ↑ Elżbieta Baniewicz, Kazimierz Kutz, Iskry, 1999, ISBN 978-83-207-1581-1 (pol.).
- ↑ Mussorgsky: Boris Godunov. .
- ↑ Jahrbuch der Wiener Gesellschaft für Theaterforschung, Verlag der Wissenschaftlichen Gesellschaften Österreichs, 1989 (niem.).
- ↑ Obiekty – Archiwum Teatr Wielki , archiwum.teatrwielki.pl (pol.).
- ↑ Obiekty – Archiwum Teatr Wielki , archiwum.teatrwielki.pl (pol.).
- ↑ Obiekty – Archiwum Teatr Wielki , archiwum.teatrwielki.pl (pol.).
- ↑ Obiekty – Archiwum Teatr Wielki , archiwum.teatrwielki.pl (pol.).
- ↑ Obiekty – Archiwum Teatr Wielki , archiwum.teatrwielki.pl (pol.).
Linki zewnętrzne
- Jan Dobosz, Encyklopedia teatru polskiego (osoby). .
- Jan Dobosz w bazie Archiwum Teatru Wielkiego Opery Narodowej