We współczesnym świecie Jadwiga Pierzchalanka stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi. Zarówno w sferze zawodowej, jak i osobistej, Jadwiga Pierzchalanka okazał się czynnikiem decydującym w ciągłej ewolucji społeczeństwa. W całej historii Jadwiga Pierzchalanka był przedmiotem debaty, badań i refleksji, generując wiele perspektyw i podejść, które wzbogaciły zrozumienie i docenienie tego zjawiska. W tym artykule zbadamy różne aspekty Jadwiga Pierzchalanka, analizując jego wpływ w różnych kontekstach i oferując kompleksową wizję, która zachęca do refleksji i dialogu.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
Jadwiga Pierzchalanka, zwana Orlicą (ur. 26 lutego 1905 we Lwowie, zm. 25 sierpnia 1980 w Nowym Targu) – polska taterniczka, grotołaz, narciarka wysokogórska, fotograf górski i kuzynka innego taternika Jerzego Pierzchały.
W latach 1923–1926 studiowała w Państwowej Szkole Przemysłu na Wydziale Przemysłu Artystycznego we Lwowie, studiów tych nie ukończyła. W latach 1923–1932 z powodów zdrowotnych zamieszkiwała w domu „Orlica” (stąd jej pseudonim) w Zakopanem. Taternictwo zaczęła uprawiać w 1933 roku w towarzystwie swojego kuzyna Jerzego. W latach 1934–1950 wspinała się z różnymi osobami, często zupełnie jej nieznanymi. Taka taternicka praktyka była związana z jej zamiłowaniem do wprowadzania innych w Tatry. Z powodów zdrowotnych w latach 1951–1967 zrezygnowała z dalszej wspinaczki i chodziła po Tatrach jako turystka. Po roku 1967 przeniosła się do położonego niżej Nowego Targu, gdzie chodziła już jedynie po Beskidach – powodem tego były ciągłe kłopoty ze zdrowiem. W czasie chodzenia po Tatrach dużo fotografowała – jej zdjęcia reprodukowane były w kilku czasopismach wspinaczkowych m.in. w „Taterniku”. Pochowana na Nowym Cmentarzu przy ulicy Nowotarskiej w Zakopanem (kw. J-18-2).