W dzisiejszym świecie Języki pozycyjne stał się tematem zainteresowania i debaty w różnych obszarach. Niezależnie od tego, czy chodzi o politykę, naukę, kulturę, czy ogólnie o społeczeństwo, Języki pozycyjne zyskał znaczące znaczenie, którego nie można zignorować. Jego wpływ i skala wywołały sprzeczne opinie i zróżnicowane stanowiska, co pokazuje wagę i złożoność tego problemu. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Języki pozycyjne, od jego początków po obecne implikacje, w celu przedstawienia panoramicznego obrazu, który pozwoli nam zrozumieć szerokość i głębokość tego zjawiska.
Języki pozycyjne, amorficzne – języki w których każda część zdania ma swoje ustalone miejsce, które pozwala na zachowanie sensu wypowiedzi (np. język angielski). Języki pozycyjne to zwykle języki izolujące, i przeciwstawia się im języki fleksyjne.
Języki pozycyjne posiadają zwykle przedimki lub inne morfemy, określające kategorię rzeczowników po nich następujących.
Zmiana pozycji części zadania następuje w przypadku inwersji, czyli zamienności części zdania przy stawianiu pytań, czy zastosowaniu czasowników silnych jak np. can w języku angielskim.
Językami pozycyjnymi są na przykład angielski, francuski, chiński i paszto.