Język filipiński
W dzisiejszym świecie Język filipiński zyskał duże znaczenie w różnych obszarach. Niezależnie od tego, czy jest to poziom osobisty, zawodowy czy społeczny, Język filipiński odgrywa fundamentalną rolę w życiu ludzi. Jego znaczenie odzwierciedla się w sposobie, w jaki wpływa na nasze codzienne życie, w podejmowanych przez nas decyzjach, w rozmowach, które prowadzimy i w działaniach, które podejmujemy. Dlatego tak ważne jest dokładne przeanalizowanie i zrozumienie roli, jaką Język filipiński pełni w naszym życiu, a także jego wpływu na społeczeństwo jako całość. W tym artykule zbadamy różne aspekty Język filipiński i jego wpływ w różnych obszarach, aby rzucić światło na ten istotny i interesujący temat.
| Obszar | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
ok. 25 mln | ||||
| Pismo/alfabet | |||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||
| |||||
| Status oficjalny | |||||
| język urzędowy | Filipiny | ||||
| Organ regulujący | Komisyon sa Wikang Filipino | ||||
| Ethnologue | 1 narodowy↗ | ||||
| Kody języka | |||||
| ISO 639-2 | fil | ||||
| ISO 639-3 | fil | ||||
| IETF | fil | ||||
| Glottolog | fili1244 | ||||
| Ethnologue | fil | ||||
| W Wikipedii | |||||
| |||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||
Język filipiński (oficjalna nazwa w latach 1937–1987 Pilipino, od 1987 roku Filipino) – jeden z dwóch języków urzędowych Filipin (drugim jest angielski). Jest to zaadaptowana postać języka tagalskiego, wzbogacona o słownictwo pochodzące z innych języków filipińskich. Należy do zachodniej gałęzi rodziny języków malajsko-polinezyjskich.
Jest to język rodzimy znaczącej części mieszkańców centralnych rejonów Filipin; używa go jako ojczystego około 25 milionów osób.
W roku 1987 dokonano reformy ortografii, dodając litery c, f, j, ñ, q, v, x oraz z, głównie w celu zapisu zapożyczeń z hiszpańskiego i angielskiego.
W przeciwieństwie do wielu innych języków Azji Południowo-Wschodniej (ale podobnie jak np. malajski) filipiński nie jest językiem tonalnym.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Filipino, Ethnologue: Languages of the World, wyd. 17, Dallas: SIL International, 2013–2014 (ang.).
- ↑ Renato Perdon (red.), Pocket Tagalog dictionary, Hong Kong: Periplus Editions, 2005, ISBN 978-0-7946-0345-8, OCLC 61252120 (ang.).
- ↑ Renato Perdon, Pocket Tagalog Dictionary: Tagalog-English English-Tagalog, Hong Kong: Periplus Editions, 2002, ISBN 978-1-4629-0983-4, OCLC 1059577060 (ang.).
- ↑ Picus Sizhi Ding, Tone languages, Philipp Strazny (red.), Encyclopedia of Linguistics, t. 2: M–Z, New York: Fitzroy Dearborn, 2005, s. 1117–1120, DOI: 10.4324/9780203319208, ISBN 978-1-57958-451-1, OCLC 55679645 (ang.).
- ↑ Cliff Goddard, The Languages of East and Southeast Asia: An Introduction, Oxford: Oxford University Press, 2005, s. 15, ISBN 978-0-19-103733-7, ISBN 0-19-927311-1, ISBN 0-19-924860-5, OCLC 253707960 (ang.).
Bibliografia
- John U. Wolff, Pilipino Phrasebook, Lonely Planet Publications, 1988 (ang.).
- Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
Linki zewnętrzne
- Filipino, Ethnologue: Languages of the World, Dallas: SIL International (ang.).