Inoceramus
W tym artykule poruszony zostanie temat Inoceramus, który przykuł uwagę osób reprezentujących różne dyscypliny i zainteresowania. Z biegiem czasu Inoceramus był przedmiotem badań, debat i refleksji, a jego implikacje i znaczenie są bezdyskusyjne w dziedzinie _var2. Dzięki kompleksowemu podejściu zbadane zostaną różne perspektywy, badania i opinie dotyczące Inoceramus, aby zapewnić pełny i aktualny pogląd na ten temat. Od jego wpływu na społeczeństwo po konsekwencje na poziomie indywidualnym, ten artykuł ma na celu przedstawienie szczegółowej i krytycznej wizji Inoceramus w celu wzbogacenia wiedzy i zrozumienia tych, którzy go czytają.
| Inoceramus | |
| Sowerby, 1814 | |
 Inoceramus sp. | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Rząd | |
| Rodzina |
Inoceramidae |
| Rodzaj |
Inoceramus |
Inoceramus – wymarły rodzaj morskich małży żyjący w okresie jurajskim i kredowym.
Posiadały kalcytowe muszle o wydłużonym kształcie, z ornamentacją w postaci koncentrycznych względem dzioba żeberek. Niektóre gatunki osiągały wielkie, jak na małże rozmiary, przekraczając 1 metr. Okaz z gatunku Inoceramus (Sphenoceramus) steenstrupi o długości 178 cm znaleziony na Grenlandii jest największym małżem świata.
Znaczenie: Skamieniałości różnych gatunków Inoceramus są jednymi z najbardziej podstawowych skamieniałości przewodnich w datowaniu albu i późnej kredy. Wiele gatunków klasyfikowanych wcześniej do rodzaju Inoceramus obecnie jest zaliczanych do pokrewnych rodzajów (np. Cremnoceramus)
Występowanie: Rodzaj kosmopolityczny: Ameryka Północna, Europa, Azja. W Polsce powszechny we wszystkich rejonach odsłonięć kredy, a więc głównie w Polsce południowej.
Wybrane gatunki z Polski o dużej wartości stratygraficznej:
- Inoceramus cuvierii
- Inoceramus lamarcki
- Inoceramus labiatus
- Inoceramus crippsi
Przypisy
Bibliografia
- U. Lehmann & G. Hillmer, 1991: Bezkręgowce kopalne. Wyd. Geologiczne, Warszawa.