W tym artykule poruszony zostanie temat Ilja Muromiec (samolot), który w ostatnim czasie budzi coraz większe zainteresowanie. Z różnych perspektyw i podejść temat ten wywołał debaty i refleksje w różnych obszarach, takich jak społeczeństwo, kultura, polityka, ekonomia i nauka. Zostaną zbadane jego implikacje, ewolucja w czasie i dzisiejsze znaczenie, w celu przedstawienia kompleksowej i szczegółowej wizji Ilja Muromiec (samolot). Zbadane zostaną jego różne wymiary, analizując jego konsekwencje, wpływ na poziom globalny i jego przyszłe prognozy. Celem dogłębnej i wyczerpującej analizy jest przyczynienie się do zrozumienia i poznania Ilja Muromiec (samolot), wzbogacając w ten sposób debatę i refleksję wokół tego tematu o niewątpliwym znaczeniu.
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Konstrukcja |
drewniana |
Załoga |
4-8 |
Historia | |
Data oblotu |
11 października 1913 |
Wycofanie ze służby |
1924 |
Dane techniczne | |
Napęd |
4 x Sunbeam Crusader V8 150 KM |
Wymiary | |
Rozpiętość |
29,8 m |
Długość |
17,5 m |
Wysokość |
4 m |
Powierzchnia nośna |
125 m² |
Masa | |
Własna |
3.150 kg |
Paliwa |
600 kg |
Zapas paliwa |
750 l |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
110 km/h |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
3-4 karabiny maszynowe | |
Użytkownicy | |
Rosja, RFSRR, Ukraina, Polska | |
Rzuty | |
Ilja Muromiec G-II (G-36) – ciężki, wielosilnikowy samolot bombowy, skonstruowany przez Igora Sikorskiego. Pierwsza tego typu konstrukcja w dziejach lotnictwa budowana seryjnie.
Budowa prototypu oznaczonego RBWZ S-22 IM-A nr 107 została ukończona w 1913 roku, oblot został wykonany 11 października 1913 r. W grudniu wykonano na nim pierwsze loty rekordowe, samolot wykonał lot z dziesięcioma pasażerami i 400 kg ładunku. Wynik został poprawiony już w lutym 1914 roku, kiedy samolot zabrał na pokład 14, a następnie 16 pasażerów. W lipcu 1914 drugi w kolejności samolot typu "Ilja Muromiec", o numerach RBWZ S-23 IM-B nr 128, który później otrzymał nazwę "Kijowski", wykonał lot z 10 pasażerami na wysokość 2000 metrów. Wykorzystano go też do przelotu na trasie Petersburg–Kijów, samolot pokonał tę trasę w ciągu 13 godzin.
Produkcja uruchomiona w Russko-Bałtijskim Wagonnym Zawodzie w Petersburgu. Był to największy samolot na świecie w tamtym okresie, o największym udźwigu i najsilniejszym uzbrojeniu (8 km; próbowano też montażu działa kal. 76 mm). Wykonano około 80 egzemplarzy w wersjach B, W, G, D. Poszczególne egzemplarze różniły się uzbrojeniem, silnikami i osiągami. W samoloty tego typu zdążono wyposażyć Eskadrę Statków Powietrznych operującą z bazy w Jabłonnie, później w Pskowie, a wreszcie w Winnicy. Dzięki temu samolotowi Imperium Rosyjskie stało się pierwszym krajem świata posiadającym eskadrę ciężkich bombowców.
Został użyty w I wojnie światowej, wojnie polsko-bolszewickiej, po wojnie – w transporcie pasażerskim do 1924 roku.
Jeden z egzemplarzy był w służbie Oddziału Awiacyjnego I Korpusu Polskiego w Rosji. Był to egzemplarz użyty w 1914 roku do bicia rekordów lotniczych. W 1917 roku przeszedł remont generalny, podczas którego, jako jedyna maszyna tego typu, otrzymał silniki Beardmore.
26 maja 1918 roku samolot wylądował przymusowo w Juchnowie, załoga została aresztowana przez bolszewików, zdołała jednak zbiec.
Czterosilnikowy dwupłatowiec o konstrukcji drewnianej. Kadłub, skrzydła i usterzenie drewniane, kryte płótnem. Uzbrojenie samolotu stanowiły 3 lub 4 karabiny maszynowe (typu Lewis, Madsen lub Maxim).
Załogę stanowili pilot, drugi pilot, mechanik pokładowy, drugi mechanik pokładowy i artylerzysta.